Μαρία Μαλακασιώτου:Ανήμερα της Παναγίας εκατοντάδες εκκλησίες σε όλη την ελληνική επικράτεια θα έχουν την τιμητική τους. Με την Τήνο να συγκεντρώνει τους περισσότερους πιστούς, η Ελλάδα θα τιμήσει τη Δευτέρα σε κάθε γωνιά της, από τον Έβρο ως την Κρήτη και από το Ιόνιο έως το Αιγαίο, την Κοίμηση της Θεοτόκου. Θα τιμήσουμε την Παναγία, στην οποία εναποθέτουμε...Σε μία Ελλάδα, λοιπόν, που τα προβλήματα ξεπετιούνται το ένα μετά το άλλο φαίνεται ότι η Παναγία αποτελεί τη μόνη μας ελπίδα. Σε μία Ελλάδα του παραλόγου, που τείνει να αποτελέσει ένα απέραντο φρενοκομείο, ακόμη και σε περίοδο καλοκαιρινών διακοπών, φαίνεται ακόμη πιο αναγκαία η βοήθεια της. Και ας επιχειρούν με διάφορους τρόπους κάποιοι να μειώσουν τη δύναμή της .
Πώς να μην αγωνιούμε, λοιπόν, όταν το τελευταίο διάστημα η Ελλάδα μοιάζει με ακυβέρνητο καράβι, καθώς οι περισσότεροι πολιτικοί μας κάνουν διακοπές μακριά από τα καυτά προβλήματα που τα αναβάλλουν για μετά το Δεκαπενταύγουστο, ευελπιστώντας στη βοήθεια της Παναγίας; Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η επιστροφή τους θα δώσει την απαιτούμενη λύση σε όλα αυτά τα προβλήματα αλλά τουλάχιστον θα έχουμε να λέμε ότι έχουμε κυβερνήτες ακόμη και αν τις περισσότερες φορές μοιάζουν να «ταξιδεύουν» χωρίς πυξίδα και να μας ρίχνουν σε υφάλους.
Και δεν είναι αναμφισβήτητα λίγοι αυτοί οι ύφαλοι! Κάποιους από αυτούς τους νιώσαμε ήδη τους τελευταίους μήνες, κάνοντας μας να αγωνιούμε για το τι μέλλει γενέσθαι σε αυτή τη χώρα. Μία χώρα, που κινείται στους ρυθμούς της οικονομικής κρίσης, της επιλεκτικής χρεοκοπίας, των spreads, της ανεργίας, των λευκών απεργιών και της πρωτόγνωρης για τη χώρα μας σύγχυσης απόψεων αλλά και πράξεων.
Μία χώρα, που ετοιμάζεται σε λίγες μέρες να ανανεώσει το ραντεβού της με τους αγανακτισμένους στις πλατείες. Και όλα αυτά την ίδια ώρα, που όπως φαίνεται, θα βάλουν λουκέτο σχολεία, πανεπιστήμια αλλά και δημόσιες υπηρεσίες, οδηγώντας στα άκρα την σύγκρουση εκπαιδευτικών και δημοσίων υπαλλήλων με την κυβέρνηση.
Τελικά, Παναγιά μας, υπάρχει κανείς πολιτικός πρόθυμος να ακούσει τη λαϊκή βούληση; Υπάρχει πολιτική βούληση να καθαρίσει αυτός ο τόπος από τους μιζαδόρους και τους υποκριτές, να απεμπλακεί η χώρα μας από τα αδιέξοδα και να ξαναβρεί το δρόμο προς την ανάπτυξη; Υπάρχει ελπίδα να ξαναβρούμε το χαμόγελο, που μας αφαίρεσαν τόσο επιτήδεια το ΔΝΤ και τα καλά «παιδάκια» της Ευρώπης;
Μπορεί βέβαια η μνημονιακή πολιτική να προκαλεί και να εξοργίζει για τα προβλήματα που δημιουργεί, δεν πρέπει να ξεχνούμε, όμως, και τα τραγελαφικά γεγονότα που παρουσιάζονται καθημερινά σε κάθε σημείο της Ελλάδας. Φαινόμενα που όχι μόνο μας προβληματίζουν αλλά και μας δυσφημούν.
Πλοία που καθυστερούν να αναχωρήσουν, τουρίστες που σέρνουν για χιλιόμετρα τις βαλίτσες, πολιτική και αθλητική ηγεσία που διχογνωμούν, εγκληματικές ενέργειες που σοκάρουν. Νησιά που μοιάζουν με παράδεισο και νησιά που μας θυμίζουν πόσο κοντά μας είναι και η κόλαση.
Άνθρωποι που καθημερινά χάνουν τη ζωή τους, γιατί ο καρκίνος ή η καρδιά τους νικά, χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν και να χαρούν τις μικροαπολαύσεις της ζωής, καθώς τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε το «τίμημα» του Τσερνομπίλ, του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία, του τεχνολογικού γιγαντισμού και της αλόγιστης παρέμβασης μας στη φύση!
Άνθρωποι που δεν έχουν μόνο την ατυχία να αρρωστήσουν αλλά και που κοντεύουν να πληρώσουν με την ίδια τους τη ζωή την ελληνική γραφειοκρατία και τις ελλείψεις του ΕΣΥ. Μία Ελλάδα, που τρέχει στο ρυθμό του ιού του Νείλου και του πανικού που αυτός έχει επιφέρει.
Μία Ελλάδα που μαρτυρεί και το καλοκαίρι ακόμη και από τα διάφορα φυσικά φαινόμενα! Καταιγίδες και χαλάζια που μας μεταφέρουν σε άλλες χώρες και που πλήττουν ανεπανόρθωτα τους παραγωγούς, καθώς ακόμη και η Παναγία φαίνεται αδύναμη να αντιδράσει και να τους προστατεύσει… Γιατί μπροστά σε αυτή την Ελλάδα των άκρων άντε να βρεις διεξόδους και ηρεμία…
Και λίγο πριν περάσει και ο Δεκαπενταύγουστος, οι περισσότερες υπηρεσίες είναι άδειες και η γραφειοκρατία μετατίθεται για την επόμενη εβδομάδα. Γιατί αυτή η περίοδος αποτελεί την κορύφωση των διακοπών για τους περισσότερους Έλληνες, κάνοντας αυτούς που εργάζονται αυτές τις μέρες να μοιάζουν με δυστυχισμένους σκλάβους. Άλλωστε αυτοί που μόνο, όπως, όλα δείχνουν, εργάζονται αυτές τις μέρες είναι οι ποδοσφαιριστές που συμμετέχουν σε διεθνείς αλλά και εθνικούς αγώνες ή ακόμη και στην προετοιμασία των ομάδων τους.
Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνούμε και τους ανθρώπους της Τροχαίας που αυτές τις μέρες «μαρτυρούν» στους δρόμους της χώρας μας για να καταφέρουν να μας πείσουν ότι καιρός είναι να οδηγούμε συνετά, για να μη φάμε το κεφάλι μας! Γιατί τότε ακόμη και η Παναγία δύσκολα θα μας σώσει.
…Και βέβαια «μάρτυρες» αλλά και σωτήρες, όπως και κάθε καλοκαίρι, είναι και οι πυροσβέστες μας που μάχονται κατά ανέμων και πυρκαγιών με μόνη σύμμαχό τους την Παναγιά!
Να, λοιπόν, γιατί το Δεκαπενταύγουστο θα γεμίσουν οι περισσότερες εκκλησίες! Να γιατί οι περισσότεροι από εμάς θα ανάψουμε ένα κεράκι, ζητώντας τη βοήθεια της Παναγίας!
Για να μπορέσουμε να αντέξουμε όλους αυτούς τους πολιτικούς που θα πρωτοστατήσουν στις εορταστικές αυτές εκδηλώσεις! Για να φωτίσει η Παναγία όλους αυτούς που μας κυβερνούν έτσι ώστε κάποια στιγμή να σκεφτούν εμάς και όχι τα συμφέροντά τους!
Για να μπορέσουμε να αντέξουμε αυτό το φρενοκομείο! Για να μπορέσουμε να περάσουμε και αυτό το χειμώνα και τα προεκλογικά ή εκλογικά «τερτίπια», που μας περιμένουν! Γιατί από Τρίτη μπορεί να τελειώσουν οι διακοπές μας και να γυρίσουμε στις δουλειές μας με τα κεφάλια μέσα, τα προβλήματα όμως θα είναι τα ίδια! Και η τρέλα θα είναι όχι μόνο η ίδια αλλά και ακόμη μεγαλύτερη!
Κυρίως, όμως, θα ζητήσουμε τη βοήθεια της Παναγιάς για να φωτίσει εμάς τους ίδιους, για να συνεχίσουμε να παλεύουμε απτόητοι, αποδεικνύοντας ότι ο Έλληνας δεν το βάζει κάτω! Για αν βγούμε σώοι από τις ¨φουρτούνες», που μας περιμένουν!
Για να γυρίσουμε το «νόμισμα» και να δείξουμε και την άλλη του πλευρά, την πλευρά της Ελλάδας της φιλοξενίας, του φιλότιμου, της αγωνιστικότητας, της συσπείρωσης, της λεβεντιάς, που τόσο επιτήδεια κάποιοι προσπαθούν να αποκρύψουν. Και αυτήν την εικόνα είναι η ώρα να διαφημίσουμε…
Βοήθα Παναγιά μας…!
