Οσο και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε όμως, είναι λίγο δύσκολο στην Ελλάδα της αυτοκρατορίας των δημοσίων υπαλλήλων ή των....
υπαλλήλων γενικότερα. Γιατί στην Ελλάδα στο βασίλειο της πελατειακής δημοκρατίας οι έλληνες μόλις πριν λίγο καιρό πήραν μια ελάχιστη γεύση της λέξης "υποβαθμισμένη συνοικία" κι αυτό μόνο και μόνο λόγω της συρροής λαθρομεταναστών σε συγκεκριμένες συνοικίες στο κέντρο της μεγαλούπολης....
Τα λαϊκά μας προάστια δεν ήταν υποβαθμισμένες συνοικίες, ήταν λαϊκές, η διαφορά μεταξύ βορείων και υπόλοιπων προαστίων δεν ήταν η απόλυτη χλιδή με την απόλυτη εξαθλίωση. Η πλειοψηφία από τα ελληνόπουλα δεν είχε γνωρίσει κάτι όπως τα γκέτο της βρετανίας ή των ΗΠΑ. Εκεί που θρέφεται και επιβιώνει με κάθε τρόπο ο κάδος ανακύκλωσης του καπιταλισμού. Οι πολίτες σκουπίδια που υπάρχουν καλά κρυμμένοι πίσω από τα φώτα της καπιταλιστικής χλιδής...
Οσο πιο μεγάλη ήταν η λάμψη της χολυγουντιανής εικόνας των αυτοκρατορικών συνοικιών τόσο πιο βαθύ ήταν το σκοτάδι για εκατομύρια ξεχασμένους και αγνοημένους που γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα σε συνθήκες που εμείς ακόμα δεν έχουμε δει ούτε στον περίφημο Αγ.Παντελεήμονα.... Μόλις τώρα ξεκινάμε . Μόλις τώρα ξεκινάμε να χτίσουμε τις φαβέλες μας. Είναι νωρίς. Εχουμε καιρό μη βιάζεστε. Τα "αλητάκια" του Μπρίξτον ή του Χάρλεμ είναι εικόνες από το μέλλον μας και μάλιστα όχι τόσο μακρινό.
Οταν το πελατειακό κομπόδεμα θα έχει τελειώσει, όταν τα αποθέματα από τα χαρτζιλίκια και τις "άκρες" θα έχουν τελειώσει κι εμείς θα χρειαστεί να επιβιώσουμε και να περάσουμε από όλα τα στάδια που επιβιώνουν τα αγρίμια. Πορνεία, ναρκωτικά, όπλα, συμμορίες, ο νόμος της νύχτας και της ζούγκλας. Το άλλο πρόσωπο του καπιταλισμού, το αληθινό, χωρίς μάσκες και καλοπιάσματα.
Τότε τα ξαναλέμε.
Φυσικά όσο καιρό κοιμόμασταν με τις πόρτες ανοιχτές στο νιρβάνα μας, είχαμε κι εδώ γύρω μας τον αθέατο σκοτεινό κόσμο. Υπήρχαν κι εδώ άνθρωποι κατώτερου θεού αλλά δεν μας αφορούσαν. Τώρα θα μπλεχτούμε μαζί τους, θα ανακατευτούμε όλοι μαζί στο σκουπιδοτενεκέ και θα μοιάζουμε με ψάρακες στο στρατόπεδο των υποβαθμισμένων. Θα κάνουμε τα πρώτα μας βήματα στην άλλη όχθη του νομίσματος. Κι εκεί θα πρέπει να δούμε αν θα μπορέσουμε να μεταμορφωθούμε σε επαναστάτες ή συμμορίες.
Δεν μας έχουν κλεισμένη καμμιά ιδιαίτερη θέση, προνομιακή, γιατί είμαστε έλληνες. Δεν κατέχουμε κάποιο πιστοποιητικό ασυλίας από την εξαθλίωση γιατί είμαστε έλληνες. Αυτοί που μας κυβερνούν, έλληνες και ξένοι, σαν τα αλητάκια των γκέτο μας βλέπουν. Ετοιμοι να μας πετάξουν στην άκρη για να κάνουν οικονομία στα κέρδη τους κι έτοιμοι να μας τσακίσουν στο ξύλο ή και στις σφαίρες αν κάνουμε κιχ...
Μαύροι, άσπροι, κίτρινοι είναι μια ποικιλλία χρωμάτων με΄ιδιο προορισμό. Είμαστε το ανθρώπινο γένος που έχει μπει στην εποχή της πιο μεγάλης του νύχτας. Το κακό είναι ενώ αυτοί ότι χρώμα και να έχουν αγκαλιάζονται και φιλιούνται στα πολυτελή σαλόνια, εμείς από κάτω γεμίζουμε μίσος και εκδίκηση ο ένας για τον άλλον, αρνούμενοι να δούμε την κοινή μας μοίρα, θρέφοντας ελπίδες πως ο γάλλος εργάτης, ο βρετανός ανθρακωρύχος, ο ισπανός αγρότης είναι τάχα κάτι ξεχωριστό στα μάτια τους από το αλητάκι της φαβέλας του Ρίο. Τα αλητάκια που έχουν γνωρίσει από τη καλή το όμορφο πρόσωπο του πολιτισμού μας από την ώρα που γεννιούνται ξέρουν καλά όσα εμείς δεν υποψιαζόμαστε ακόμα.
Αλήθεια σας έχει περάσει ποτέ από το μυαλό ήσυχοι συμπολίτες μου, τι σημαίνει τέρμα το τσάμπα σε όλα. Τι θα αναγκαζόμασταν να κάνουμε αν αύριο δεν υπήρχε πια δημόσιο νοσοκομείο (εκτός από κάτι άσυλα τελευταίας κατηγορίας) αν δεν υπήρχε δημόσια ασφάλιση αλλά ο καθένας έπρεπε να πληρώνει τα πάντα από τη τσέπη του κι αυτό από ένα ψωρομισθό. Αν ο Γιωργάκης όταν πάθαινε σκωληκοειδίτη ο άνεργος πατέρας έπρεπε να βρει άμεσα ένα πακέτο λεφτά για να του βγάλουν το σκουλίκι αλλιώς ο Γιωργάκης θα πέθαινε από μια μαλακία. Αν η Μαιρούλα έπρεπε για να συνεχίσει το σχολείο να έχει μια περιουσία στη τράπεζα, αν για να έχει μια ασφάλεια η οικογένεια θα έπρεπε να πληρώνει μια ιδιωτική εταιρεία συνέχεια για να ελπίσει σε μια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μια σύνταξη αν επιβιώσει μέχρι τότε. Το καπιταλιστικό σύστημα έχει άπειρα περιθώρια εγκλήματικής παρέμβασης στις ζωές των ανθρώπων ακόμα. Απλά τυχαίνει τα αλητάκια των μεγάλων αυτοκρατοριών να τα βιώνουν ήδη στο πετσί τους. Εμείς έχουμε πάθει ήδη πανικό για τα 350 επιδόματα που κόπηκαν και το γεγονός πως πρέπει να ζητάμε απόδειξη ακόμα και στις πατάτες στη λαϊκή. Φανταστείτε τι έχουμε να πάθουμε στα επόμενα στάδια....
Κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε από τον ύπνο και θα ξυπνήσουμε άγρια. Μέχρι τότε ας βάλουμε κανένα καψουροτράγουδο να λέει τους καυμούς μας και όπου νάναι έρχονται και οι ελεύθερες φούντες να συμπληρώσουν το τοπίο της αποχαύνωσής μας....
Το ειδα στο: http://peripatris.blogspot.com/2011/08/e_10.html#ixzz1Ue3qtSe3
