...ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ! ----ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΛΟΓΩ …’’ενδιαφέροντος’’!
ΜΕΡΟΣ………1
Διορισμοί: Όλα εδώ πληρώνονται
Τις επόμενες εκατό(;) μέρες, υποτίθεται ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην σκληρότερη παρέμβαση που έγινε ποτέ για να αντιμετωπίσει τα θηριώδη ελλείμματα και την απερίγραπτη ανοργανωσιά τού στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Είμαι βέβαιος ότι ο Γιώργος Παπανδρέου βλαστημά την τύχη που έριξε σ' αυτόν τον κλήρο να προχωρήσει στην επικείμενη σφαγή, οφείλει όμως να συνειδητοποιήσει ότι το σημερινό του «χρέος» αποτελεί ένα είδος εκδίκησης της ιστορίας.
Διότι τα τελευταία τριάντα χρόνια, ήταν πρωτίστως οι κυβερνήσεις τού ΠΑΣΟΚ που παραφούσκωσαν με προσωπικό τις δημόσιες υπηρεσίες και ειδικά τις «πολυτελείς» ΔΕΚΟ, οι οποίες σήμερα ξαπλώνουν στην κλίνη του Προκρούστη. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα ποσοστά που παίρνει η ΠΑΣΚΕ σ' όλους αυτούς τους οργανισμούς (μεταξύ 50% και 70%), για να καταλάβει τι είχε γίνει διαχρονικά. Εφ' όσον λοιπόν το ΠΑΣΟΚ καρπώθηκε επί δεκαετίες τα πολιτικά οφέλη αυτών των διορισμών, αποτελεί πράξη στοιχειώδους ιστορικής δικαιοσύνης να εισπράξει τώρα και το πολιτικό κόστος τής κατεδάφισης αυτού του οικοδομήματος.
Για να είμαι ακριβοδίκαιος, πιστεύω ότι ο Καραμανλής έχει τεράστιες ευθύνες διότι επί των ημερών του ξεχείλισε το ποτήρι, χωρίς ο ίδιος να κάνει το παραμικρό για να το αντιμετωπίσει με τη εθνική ευθύνη που έπρεπε να έχει ένας σοβαρός Πρωθυπουργός. Παρέδωσε την εξουσία και κάθισε σε μια γωνιά για να παίξει το μπεγλέρι του, το οποίο τον συντροφεύει πλέον σ' όλες τις δημόσιες εμφανίσεις του. Όμως, από τη μέση που βρισκόταν το ποτήρι της εθνικής οικονομίας το 1974 του γέρο-Καραμανλή έως την υπερχείλιση του ανιψιού το 2009, το περισσότερο νερό το έριξαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Έχω προσωπική αντίληψη του γεγονότος ότι από το 1981 μέχρι και το 1996 τουλάχιστον, όποιο υψηλό ή μεσαίο «στέλεχος του Κινήματος» επέλεγε να εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα, θεωρούνταν τους υπόλοιπους χαζός ή ιδιόρρυθμος. Ήταν τόσο εύκολο να μπει κανείς σε μια καλή θέση του δημοσίου, τόσο επαρκείς οι αποδοχές από την πρώτη στιγμή και τόσο γρήγορη η ανέλιξη, που έμοιαζε με παλαβομάρα η επιλογή του σκληρού δρόμου μιας καριέρας εκτός κράτους. Ο διορισμός ήταν σχετικά απλή υπόθεση και καλά αμειβόμενες θέσεις υπήρχαν παντού. Ιδιαίτεροι υπουργών και γραμματέων, συνδικαλιστές, διευθυντές, προϊστάμενοι, μετακλητοί σε βουλευτές, κολλητοί κομματικών νομαρχών και δημάρχων, όλοι έβρισκαν τρόπο να διοριστούν μόνιμοι. Αλλά και όποιος έμπαινε σε μια απλή θέση του δημοσίου, κατ' ευθείαν μεταφερόταν στις παραπάνω θέσεις για να πληρώνεται καλύτερα και να ασκεί τοπική ή κλαδική εξουσία.
Εκείνα τα χρόνια δημιουργήθηκε το σώμα των εργαζομένων στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, που αποτελεί σήμερα το σκληρό ΠΑΣΟΚ με το οποίο καλείται να συγκρουστεί ο Γ. Παπανδρέου. Είναι πράγματι σάρκα από τη σάρκα του κόμματος του. Αυτή η σάρκα τον στήριξε με πάθος και αυτήν καλείται τώρα ο πρωθυπουργός να ακρωτηριάσει. Το πιο δραματικό για τον Παπανδρέου είναι ότι αυτός ο σκληρός κομματικός μηχανισμός ήταν η αιχμή του προσωπικού του δόρατος στις εσωκομματικές εκλογές κόντρα στον Βενιζέλο. Πρόκειται για πολλές χιλιάδες άτομα που επί χρόνια έμαθαν να ζουν με σχετικά υψηλές αποδοχές χωρίς να πολύ-δουλεύουν, βοήθησαν την αντιπολιτευτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ με σκληρές συνδικαλιστικές αντιπαραθέσεις όταν κυβερνούσε η ΝΔ, στήριξαν προσωπικά τον Γιώργο στα εσωκομματικά και τώρα μπαίνουν στο στόχαστρο τού εκλεκτού τους. Με απλά λόγια, θα γίνει της κακομοίρας.
Πηγή: protagon.gr - Συγγραφέας: Δημήτρης Καμπουράκης.ΚΑΙ.....ΣΥΝΕΧΕΙΑ...ΕΧΕΙ..
ΜΕΡΟΣ………1
Διορισμοί: Όλα εδώ πληρώνονται
Τις επόμενες εκατό(;) μέρες, υποτίθεται ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει στην σκληρότερη παρέμβαση που έγινε ποτέ για να αντιμετωπίσει τα θηριώδη ελλείμματα και την απερίγραπτη ανοργανωσιά τού στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Είμαι βέβαιος ότι ο Γιώργος Παπανδρέου βλαστημά την τύχη που έριξε σ' αυτόν τον κλήρο να προχωρήσει στην επικείμενη σφαγή, οφείλει όμως να συνειδητοποιήσει ότι το σημερινό του «χρέος» αποτελεί ένα είδος εκδίκησης της ιστορίας.
Διότι τα τελευταία τριάντα χρόνια, ήταν πρωτίστως οι κυβερνήσεις τού ΠΑΣΟΚ που παραφούσκωσαν με προσωπικό τις δημόσιες υπηρεσίες και ειδικά τις «πολυτελείς» ΔΕΚΟ, οι οποίες σήμερα ξαπλώνουν στην κλίνη του Προκρούστη. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα ποσοστά που παίρνει η ΠΑΣΚΕ σ' όλους αυτούς τους οργανισμούς (μεταξύ 50% και 70%), για να καταλάβει τι είχε γίνει διαχρονικά. Εφ' όσον λοιπόν το ΠΑΣΟΚ καρπώθηκε επί δεκαετίες τα πολιτικά οφέλη αυτών των διορισμών, αποτελεί πράξη στοιχειώδους ιστορικής δικαιοσύνης να εισπράξει τώρα και το πολιτικό κόστος τής κατεδάφισης αυτού του οικοδομήματος.
Για να είμαι ακριβοδίκαιος, πιστεύω ότι ο Καραμανλής έχει τεράστιες ευθύνες διότι επί των ημερών του ξεχείλισε το ποτήρι, χωρίς ο ίδιος να κάνει το παραμικρό για να το αντιμετωπίσει με τη εθνική ευθύνη που έπρεπε να έχει ένας σοβαρός Πρωθυπουργός. Παρέδωσε την εξουσία και κάθισε σε μια γωνιά για να παίξει το μπεγλέρι του, το οποίο τον συντροφεύει πλέον σ' όλες τις δημόσιες εμφανίσεις του. Όμως, από τη μέση που βρισκόταν το ποτήρι της εθνικής οικονομίας το 1974 του γέρο-Καραμανλή έως την υπερχείλιση του ανιψιού το 2009, το περισσότερο νερό το έριξαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Έχω προσωπική αντίληψη του γεγονότος ότι από το 1981 μέχρι και το 1996 τουλάχιστον, όποιο υψηλό ή μεσαίο «στέλεχος του Κινήματος» επέλεγε να εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα, θεωρούνταν τους υπόλοιπους χαζός ή ιδιόρρυθμος. Ήταν τόσο εύκολο να μπει κανείς σε μια καλή θέση του δημοσίου, τόσο επαρκείς οι αποδοχές από την πρώτη στιγμή και τόσο γρήγορη η ανέλιξη, που έμοιαζε με παλαβομάρα η επιλογή του σκληρού δρόμου μιας καριέρας εκτός κράτους. Ο διορισμός ήταν σχετικά απλή υπόθεση και καλά αμειβόμενες θέσεις υπήρχαν παντού. Ιδιαίτεροι υπουργών και γραμματέων, συνδικαλιστές, διευθυντές, προϊστάμενοι, μετακλητοί σε βουλευτές, κολλητοί κομματικών νομαρχών και δημάρχων, όλοι έβρισκαν τρόπο να διοριστούν μόνιμοι. Αλλά και όποιος έμπαινε σε μια απλή θέση του δημοσίου, κατ' ευθείαν μεταφερόταν στις παραπάνω θέσεις για να πληρώνεται καλύτερα και να ασκεί τοπική ή κλαδική εξουσία.
Εκείνα τα χρόνια δημιουργήθηκε το σώμα των εργαζομένων στο δημόσιο και στις ΔΕΚΟ, που αποτελεί σήμερα το σκληρό ΠΑΣΟΚ με το οποίο καλείται να συγκρουστεί ο Γ. Παπανδρέου. Είναι πράγματι σάρκα από τη σάρκα του κόμματος του. Αυτή η σάρκα τον στήριξε με πάθος και αυτήν καλείται τώρα ο πρωθυπουργός να ακρωτηριάσει. Το πιο δραματικό για τον Παπανδρέου είναι ότι αυτός ο σκληρός κομματικός μηχανισμός ήταν η αιχμή του προσωπικού του δόρατος στις εσωκομματικές εκλογές κόντρα στον Βενιζέλο. Πρόκειται για πολλές χιλιάδες άτομα που επί χρόνια έμαθαν να ζουν με σχετικά υψηλές αποδοχές χωρίς να πολύ-δουλεύουν, βοήθησαν την αντιπολιτευτική πολιτική του ΠΑΣΟΚ με σκληρές συνδικαλιστικές αντιπαραθέσεις όταν κυβερνούσε η ΝΔ, στήριξαν προσωπικά τον Γιώργο στα εσωκομματικά και τώρα μπαίνουν στο στόχαστρο τού εκλεκτού τους. Με απλά λόγια, θα γίνει της κακομοίρας.
Πηγή: protagon.gr - Συγγραφέας: Δημήτρης Καμπουράκης.ΚΑΙ.....ΣΥΝΕΧΕΙΑ...ΕΧΕΙ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου