Οι μισθοί και οι συντάξεις μειώθηκαν στα επίπεδα που ορίζονται κάτω από
το όριο της φτώχειας. Η ανεργία χτύπησε 1.500.000 εργαζόμενους. Δεκάδες
χιλιάδες επιχειρήσεις / αυτοαπασχολούμενοι αντιμετωπίζουν την
καταστροφή. Παράλληλα με τα συνεχή φοροχαράτσια επιχειρείται η
απαλλοτρίωση της ιδιωτικής/εργατικής περιουσίας.
Μεσούντος αυτού του αντικοινωνικού Αρμαγεδδώνα, και ενώ οι καθημερινές αντιστάσεις της κοινωνίας τείνουν να πάρουν την μορφή μιας γενικευμένης εξεγερτικής χιονοστιβάδας, αίφνης, ανακαλύπτεται από τα τρομολάγνα ΜΜΕ το «κίνημα της πατάτας» και καλλιεργείται η ψευδαίσθηση (τυχαία;), ότι 40λεπτά λιγότερα στην τιμή πώλησης της πατάτας (και ενδεχομένως και άλλων αγροτικών προϊόντων) μπορούν να ισοσκελίσουν την κοινωνική ισοπέδωση ή ακόμα χυδαιότερα, όπως παρουσιάζεται, να ανακουφίσουν (!).
Το θέμα πράγματι προσφέρεται για μια σοβαρή προσέγγιση, κανείς δεν διαφωνεί με τον παραγκωνισμό των μεσαζόντων και τη συνεταιριστική οργάνωση των παραγωγών. Είναι όμως έτσι; Μπορεί αυτή η προοπτική να αντιπαραβάλλεται με την ιστορική σήμερα αναγκαιότητα να οργανωθεί η αντίσταση των εργαζόμενων στην κατεύθυνση της ανατροπής του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, με πρακτικές που ενδεχομένως μπορεί να «ανακουφίσουν» το λαϊκό εισόδημα από την λυσσασμένη αφαίμαξη του κεφαλαίου; Από την άλλη είναι εφικτό εντός του πλαισίου των σημερινών σχέσεων εργασίας και παραγωγής, αντίστοιχα «πειράματα» να έχουν εφαρμογή και επιτυχία;
Να δούμε κατ’ αρχήν τα πράγματα από την πρακτική τους, αλλά και ουσιαστική πλευρά, επιχειρώντας τον απλούστερο των υπολογισμών:
Πόσα κιλά πατάτες καταναλώνει κάθε εργαζόμενος το μήνα; Στην περίπτωση της αποκλειστικής πατατοφαγίας 10-15 κιλά. Πολλαπλασιαζόμενα επί 0,40 λεπτά μας δίνουν «όφελος» 6 ευρώ. Αν πολλαπλασιάσουμε και 10 ακόμη προϊόντα επί το αυτό ποσό (δύσκολα να καταναλώσει ένας άνθρωπος αυτές τις ποσότητες) έχουμε 10Χ6=60 ευρώ συνολικά. Η μείωση του 22% στο βασικό μισθό αφαίρεσε από το ήδη χαμηλό εισόδημα, περισσότερα από 160 ευρώ. Εάν προσθέσουμε σε αυτά τα χαράτσια και την αφαίμαξη που προοιωνίζουν τα νέα «αντικειμενικά κριτήρια» , με τους μετριότερους κατά μέσο όρο υπολογισμούς, η μείωση του βασικού εργατικού εισοδήματος θα ξεπεράσει τα 300 ευρώ/μήνα. (χωρίς να έχουμε συμπεριλάβει τις αυξήσεις στα δημόσια κοινωνικά αγαθά (Ρεύμα – νερό – εισιτήρια), τις μειώσεις στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τα δημοτικά τέλη κ.α.
Η κοινωνία χρειάζεται μια διαφορετική οργάνωση παραγωγής
Ταυτόχρονα ας αναλογιστούμε τον κίνδυνο που ελλοχεύει στην καλλιέργεια των ψευδαισθήσεων αντίστοιχων πρωτοβουλιών, χωρίς να αρνούμαστε αυτές καθαυτές τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες: Ποιοι παραγωγοί έχουν την δυνατότητα να διαθέσουν με αυτές τις τιμές, άμεσα τα προϊόντα τους; Οι μεγάλοι παραγωγοί, αυτοί που διαθέτουν εκατοντάδες στρέμματα, ακριβό τεχνολογικό εξοπλισμό, κι έχουν στη δουλεψή τους χιλιάδες μετανάστες με 15 ευρώ μεροκάματο. Ταυτόχρονα αποκλείονται οι μικροί αγρότες που γεμίζουν τις λαϊκές καθημερινά με τα προϊόντα τους. Ο μικρός αγρότης που ξεκινάει από την Τρίπολη π.χ. κουβαλώντας με το αγροτικό του αυτοκίνητο 300-400 κιλά πατάτα στη λαϊκή της Αθήνας, προσδοκάει πουλώντας 0,60-0,70 λεπτά/κιλό να εισπράξει, εάν ξεπουλήσει, 200 ευρώ κατά μ.ο. Τι έξοδα έχει; Καύσιμα μόνο και διόδια που του αφαιρούν την μισή είσπραξη. Με τα υπόλοιπα πρέπει να πληρώσει την αξία του σπόρου, τα έξοδα καλλιέργειας και να του απομείνει ένα ελάχιστο ποσό διαβίωσης…
Είναι προφανές ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών, που είναι μικροί αγρότες, οδηγούνται μαθηματικά, στην εξαφάνιση. Αυτοί εξασφαλίζουν σήμερα με την καλλιέργεια του μικρού τους κλήρου την συνέχιση της αγροτικής παράδοσης παραγωγής που από τη μία εξασφαλίζει εγγυημένα την επάρκεια των τροφίμων και από την άλλη αντιμετωπίζει δραστικά την δυνατότητα εκβιασμών για ανυπακοή στους σχεδιασμούς των διεθνών μονοπωλίων. Δεν είναι καθόλου, ούτε χρονικά τυχαία, η πρόταση για ολοκλήρωση της καταστροφής που σχεδιάζουν να επιβάλλουν στο μικρό κλήρο με τη φορολόγηση στα αγροτεμάχια.
Αντίστοιχες πρωτοβουλίες μπορούν να ανοίξουν πραγματικά νέους δρόμους στην οργάνωση και τη διάθεση της παραγωγής των τροφίμων στους καταναλωτές χωρίς μεσάζοντες, αλλά πρέπει πρωτίστως να επιδιωχθεί η συνεταιριστική οριζόντια οργάνωση των μικρών παραγωγών, σε σύνδεση με την οργάνωση της κοινωνίας και τον έλεγχο της παραγωγής συνολικά από τους εργαζόμενους στην κατεύθυνση της πραγματικής κάλυψης των βιοτικών αναγκών , αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για να αποτραπεί η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση της παραγωγής σε λίγα χέρια – εταιρίες στο μέλλον, «αγορές» – που θα επιβάλλουν τις δικές τους μονοπωλιακές απαιτήσεις.
Η παραγωγή τροφίμων αποτελεί σήμερα μια μεγάλη διεθνή επικερδή επιχείρηση στα πλαίσια της διεθνοποιημένης καπιταλιστικής οικονομίας. Μεγάλα βιομηχανικά αγροκτήματα, και μέσω της συνένωσης του μικρού κλήρου ή της αναγκαστικής απαλλοτρίωσής του, εκατοντάδες φτηνοί μετανάστες δουλοπάροικοι, κακοπληρωμένοι και ανασφάλιστοι εργάτες γής. Εκεί θα συνυπάρξουν αρμονικά για να μας εκμεταλλευτούν μεγαλοαγρότες και μεσάζοντες που θα επενδύσουν κεφάλαια, τράπεζες, εργολάβοι κι όλος ο συρφετός . Αποτέλεσμα ο απόλυτος έλεγχος στην παραγωγή και τη διάθεση των τροφίμων με όσα μπορεί να συνεπάγεται για τους καταναλωτές εργαζόμενους, για την κοινωνία.
Σήμερα ενδεχομένως μπορεί να χαϊδεύει τα αφτιά μας η μειωμένη τιμή της πατάτας, χωρίς αυτό να μας λύνει στην ουσία το πρόβλημα μιας αξιοπρεπούς και αξιοβίωτης ζωής. Αύριο την τιμή (και την επάρκεια κατά το δοκούν) θα καθορίζει αποκλειστικά η παγκόσμια βιομηχανία τροφίμων, προοίμιο της οποίας κάλλιστα μπορεί να αποτελέσει η αποδοχή από την κοινωνία αντίστοιχων εγχειρημάτων που και μόνο για το λόγο ότι προβάλλονται υπέρμετρα από τα μνημονιακά τρομολάγνα ΜΜΕ πρέπει να μας βάζει σε σκέψεις πολύ περισσότερες του εφήμερου «κέρδος» από ένα πιάτο «φτηνότερες» τηγανιτές πατάτες στο τραπέζι, όταν είναι προφανές ότι αυτοί προσπαθούν να μας πάρουν και το σπίτι και το τραπέζι!
http://denplirono.wordpress.com/2012/03/05/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%ac-%ce%b1%ce%bd %ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%8d%cf%86%ce%b9%cf%83%ce%b7-%cf%85%cf%80%cf%8c%cf%83%cf%87% ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%cf%86%cf%84%ce%b7%ce%bd/#more-5168
Μεσούντος αυτού του αντικοινωνικού Αρμαγεδδώνα, και ενώ οι καθημερινές αντιστάσεις της κοινωνίας τείνουν να πάρουν την μορφή μιας γενικευμένης εξεγερτικής χιονοστιβάδας, αίφνης, ανακαλύπτεται από τα τρομολάγνα ΜΜΕ το «κίνημα της πατάτας» και καλλιεργείται η ψευδαίσθηση (τυχαία;), ότι 40λεπτά λιγότερα στην τιμή πώλησης της πατάτας (και ενδεχομένως και άλλων αγροτικών προϊόντων) μπορούν να ισοσκελίσουν την κοινωνική ισοπέδωση ή ακόμα χυδαιότερα, όπως παρουσιάζεται, να ανακουφίσουν (!).
Το θέμα πράγματι προσφέρεται για μια σοβαρή προσέγγιση, κανείς δεν διαφωνεί με τον παραγκωνισμό των μεσαζόντων και τη συνεταιριστική οργάνωση των παραγωγών. Είναι όμως έτσι; Μπορεί αυτή η προοπτική να αντιπαραβάλλεται με την ιστορική σήμερα αναγκαιότητα να οργανωθεί η αντίσταση των εργαζόμενων στην κατεύθυνση της ανατροπής του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, με πρακτικές που ενδεχομένως μπορεί να «ανακουφίσουν» το λαϊκό εισόδημα από την λυσσασμένη αφαίμαξη του κεφαλαίου; Από την άλλη είναι εφικτό εντός του πλαισίου των σημερινών σχέσεων εργασίας και παραγωγής, αντίστοιχα «πειράματα» να έχουν εφαρμογή και επιτυχία;
Να δούμε κατ’ αρχήν τα πράγματα από την πρακτική τους, αλλά και ουσιαστική πλευρά, επιχειρώντας τον απλούστερο των υπολογισμών:
Πόσα κιλά πατάτες καταναλώνει κάθε εργαζόμενος το μήνα; Στην περίπτωση της αποκλειστικής πατατοφαγίας 10-15 κιλά. Πολλαπλασιαζόμενα επί 0,40 λεπτά μας δίνουν «όφελος» 6 ευρώ. Αν πολλαπλασιάσουμε και 10 ακόμη προϊόντα επί το αυτό ποσό (δύσκολα να καταναλώσει ένας άνθρωπος αυτές τις ποσότητες) έχουμε 10Χ6=60 ευρώ συνολικά. Η μείωση του 22% στο βασικό μισθό αφαίρεσε από το ήδη χαμηλό εισόδημα, περισσότερα από 160 ευρώ. Εάν προσθέσουμε σε αυτά τα χαράτσια και την αφαίμαξη που προοιωνίζουν τα νέα «αντικειμενικά κριτήρια» , με τους μετριότερους κατά μέσο όρο υπολογισμούς, η μείωση του βασικού εργατικού εισοδήματος θα ξεπεράσει τα 300 ευρώ/μήνα. (χωρίς να έχουμε συμπεριλάβει τις αυξήσεις στα δημόσια κοινωνικά αγαθά (Ρεύμα – νερό – εισιτήρια), τις μειώσεις στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τα δημοτικά τέλη κ.α.
Η κοινωνία χρειάζεται μια διαφορετική οργάνωση παραγωγής
Ταυτόχρονα ας αναλογιστούμε τον κίνδυνο που ελλοχεύει στην καλλιέργεια των ψευδαισθήσεων αντίστοιχων πρωτοβουλιών, χωρίς να αρνούμαστε αυτές καθαυτές τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες: Ποιοι παραγωγοί έχουν την δυνατότητα να διαθέσουν με αυτές τις τιμές, άμεσα τα προϊόντα τους; Οι μεγάλοι παραγωγοί, αυτοί που διαθέτουν εκατοντάδες στρέμματα, ακριβό τεχνολογικό εξοπλισμό, κι έχουν στη δουλεψή τους χιλιάδες μετανάστες με 15 ευρώ μεροκάματο. Ταυτόχρονα αποκλείονται οι μικροί αγρότες που γεμίζουν τις λαϊκές καθημερινά με τα προϊόντα τους. Ο μικρός αγρότης που ξεκινάει από την Τρίπολη π.χ. κουβαλώντας με το αγροτικό του αυτοκίνητο 300-400 κιλά πατάτα στη λαϊκή της Αθήνας, προσδοκάει πουλώντας 0,60-0,70 λεπτά/κιλό να εισπράξει, εάν ξεπουλήσει, 200 ευρώ κατά μ.ο. Τι έξοδα έχει; Καύσιμα μόνο και διόδια που του αφαιρούν την μισή είσπραξη. Με τα υπόλοιπα πρέπει να πληρώσει την αξία του σπόρου, τα έξοδα καλλιέργειας και να του απομείνει ένα ελάχιστο ποσό διαβίωσης…
Είναι προφανές ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών, που είναι μικροί αγρότες, οδηγούνται μαθηματικά, στην εξαφάνιση. Αυτοί εξασφαλίζουν σήμερα με την καλλιέργεια του μικρού τους κλήρου την συνέχιση της αγροτικής παράδοσης παραγωγής που από τη μία εξασφαλίζει εγγυημένα την επάρκεια των τροφίμων και από την άλλη αντιμετωπίζει δραστικά την δυνατότητα εκβιασμών για ανυπακοή στους σχεδιασμούς των διεθνών μονοπωλίων. Δεν είναι καθόλου, ούτε χρονικά τυχαία, η πρόταση για ολοκλήρωση της καταστροφής που σχεδιάζουν να επιβάλλουν στο μικρό κλήρο με τη φορολόγηση στα αγροτεμάχια.
Αντίστοιχες πρωτοβουλίες μπορούν να ανοίξουν πραγματικά νέους δρόμους στην οργάνωση και τη διάθεση της παραγωγής των τροφίμων στους καταναλωτές χωρίς μεσάζοντες, αλλά πρέπει πρωτίστως να επιδιωχθεί η συνεταιριστική οριζόντια οργάνωση των μικρών παραγωγών, σε σύνδεση με την οργάνωση της κοινωνίας και τον έλεγχο της παραγωγής συνολικά από τους εργαζόμενους στην κατεύθυνση της πραγματικής κάλυψης των βιοτικών αναγκών , αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για να αποτραπεί η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση της παραγωγής σε λίγα χέρια – εταιρίες στο μέλλον, «αγορές» – που θα επιβάλλουν τις δικές τους μονοπωλιακές απαιτήσεις.
Η παραγωγή τροφίμων αποτελεί σήμερα μια μεγάλη διεθνή επικερδή επιχείρηση στα πλαίσια της διεθνοποιημένης καπιταλιστικής οικονομίας. Μεγάλα βιομηχανικά αγροκτήματα, και μέσω της συνένωσης του μικρού κλήρου ή της αναγκαστικής απαλλοτρίωσής του, εκατοντάδες φτηνοί μετανάστες δουλοπάροικοι, κακοπληρωμένοι και ανασφάλιστοι εργάτες γής. Εκεί θα συνυπάρξουν αρμονικά για να μας εκμεταλλευτούν μεγαλοαγρότες και μεσάζοντες που θα επενδύσουν κεφάλαια, τράπεζες, εργολάβοι κι όλος ο συρφετός . Αποτέλεσμα ο απόλυτος έλεγχος στην παραγωγή και τη διάθεση των τροφίμων με όσα μπορεί να συνεπάγεται για τους καταναλωτές εργαζόμενους, για την κοινωνία.
Σήμερα ενδεχομένως μπορεί να χαϊδεύει τα αφτιά μας η μειωμένη τιμή της πατάτας, χωρίς αυτό να μας λύνει στην ουσία το πρόβλημα μιας αξιοπρεπούς και αξιοβίωτης ζωής. Αύριο την τιμή (και την επάρκεια κατά το δοκούν) θα καθορίζει αποκλειστικά η παγκόσμια βιομηχανία τροφίμων, προοίμιο της οποίας κάλλιστα μπορεί να αποτελέσει η αποδοχή από την κοινωνία αντίστοιχων εγχειρημάτων που και μόνο για το λόγο ότι προβάλλονται υπέρμετρα από τα μνημονιακά τρομολάγνα ΜΜΕ πρέπει να μας βάζει σε σκέψεις πολύ περισσότερες του εφήμερου «κέρδος» από ένα πιάτο «φτηνότερες» τηγανιτές πατάτες στο τραπέζι, όταν είναι προφανές ότι αυτοί προσπαθούν να μας πάρουν και το σπίτι και το τραπέζι!
http://denplirono.wordpress.com/2012/03/05/%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%ac-%ce%b1%ce%bd %ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%8d%cf%86%ce%b9%cf%83%ce%b7-%cf%85%cf%80%cf%8c%cf%83%cf%87% ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%cf%86%cf%84%ce%b7%ce%bd/#more-5168
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου