Σκέψεις ενός Φιλικού ... ( 3 )

 

Οι περισσότεροι Έλληνες προερχόμαστε από οικογένειες φτωχών βιοπαλαιστών. Πηγαίναμε και κάναμε τα ψώνια μας και τις βόλτες μας με τα πόδια, ζαλωνόμαστε τις τσάντες και μετά ... τρεχάτε ποδαράκια μας.

Έμπαινε το τσουκάλι στη φωτιά και η οικογένεια καθόταν στο τραπέζι και βρίσκαμε πάντα τον καιρό να φάμε και να μιλήσουμε μαζί. Υπήρχαν πραγματικοί δεσμοί στην οικογένεια, στη γειτονιά, στην κοινωνία. Δουλεύαμε σκληρά το 48ωρο και τα Σάββατα όταν σπαρταρούσε το βδομαδιάτικο στην τσέπη μας ... αισθανόμασταν βασιλιάδες! Ήμασταν φτωχοί αλλά η σκέψη μας έκανε όνειρα και η ελπίδα ζέσταινε την καρδιά μας... και αυτή χαμογελούσε πάντα χαμογελούσε αναπολώντας το όνειρο!
Αυτό το χαμόγελο ψάχνω τώρα για να ξαναζήσω πάλι την ελπίδα του ονείρου....!

www.nea-filiki-eteria.blogspot.com