Στόλισες δέντρο;
-Στόλισα!
- Άντε και του χρόνου! Πώς το έκανες;
- Μίνιμαλ!
-Δηλαδή;
-Μίνιμαλ, παιδί μου. Αφαιρετικό, λιτό, απέριττο, πως το λένε;
-Ποιο χρώμα κυριαρχεί;
- Το λευκό!
- Λευκό; Δεν καταλαβαίνω! Έντυσες το δέντρο νοσηλεύτρια;
-Και νοσηλεύτρια το έντυσα και νοσοκόμα το έντυσα και γκέι κι αδελφή και νυχτερινή αποκλειστική το έντυσα! Έχεις πρόβλημα;
-Απλά, δεν μπορώ να το φανταστώ!
-Και δεν θέλεις, πίστεψέ με!
-Μιλάμε για το λευκό του χιονιού;
- Μιλάμε για το λευκό του χαρτιού!
-Ποιου χαρτιού;
-Παιδί μου, όταν είδα τις τιμές για μπάλες, αγγελουδάκια και τζαντζαλομάντζαλα, πήρα το δέντρο και το μπούκωσα στο χαρτομάνι. Κρέμασα πάνω του λογαριασμούς ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΤΕ, κινητής τηλεφωνίας, σύνδεσης Ίντερνετ, πετρέλαιο, βενζίνα και δόσεις δανείων. Μαγεία το έκανα!
-Έβαλες και φάτνη;
-Όχι βέβαια. Ένα πλαστικό μουλάρι μπαστάκωσα εκεί. Έριξα και κάτι βαμβάκια ότι και καλά χιονίζει. Κι ότι και καλά δεν έχει γεννηθεί ακόμα ο Χριστούλης. Ότι και καλά το μουλάρι, περιμένει το θείο βρέφος, ότι και καλά για να το ζεστάνει με το χνώτο του. Πήρα και τη Μπάρμπι της μικρής την τύλιξα με ένα πετσετάκι. Ότι και καλά είναι ο Μάγος Βαλτάσαρ. Κι επειδή είχαμε μόνο μία Μπάρμπι, ότι και καλά ο Βαλτάσαρ κοιτάει το ρολόι του διότι και καλά, οι άλλοι δυο μάγοι τον στήσανε άγρια!
-Μα γιατί δεν έβαλες κανονική φάτνη;
-Ξέρεις πού έχουνε παει οι κανονικές;
-Πού;
-Βόλτα για καφέ στη Γλυφάδα! Στα ύψη έχουνε πάει.
-Και οι γαλοπούλες το ίδιο…
-Σε λίγο θα μας σερβίρουν πορτοκαλάδα στα αεροπλάνα. Ιπτάμενες συνοδοί οι γαλοπούλες!
-Και θα τη βγάλετε με ψωμοτύρι;
-Ψωμί σκέτο. Για το τυρί ζητήσαμε δάνειο και δεν μας το εγκρίνανε! Το μυζηθροδάνειο!
-Δε λες πάλι καλά που είχατε δέντρο…
-Α, ναι! Το δέντρο εμείς το έχουμε από αρχαιοτάτων χρόνων! Νύχτα το βάζουμε, νύχτα το βγάζουμε τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε. Αν το δεις το συγκεκριμένο δέντρο, το τσουρομαδημένο, το μελαγχολικό, το άθλιο και το μίζερο… Αν το δεις το μανάρι μου θα σου μαυρίσει την ψυχή. Όλα τα είχα δει στη ζωή μου! Έλατο σε βαριά κατάθλιψη πρώτη φορά!
-Τι να πω; ‘’Περαστικά’’ του;
-Ο Θεός να δώσει! Τώρα του έχω κλείσει ραντεβού με το ΙΚΑ. Θα μας δεχτούνε Φεβρουάριο του 2013 για να του γράψουνε τίποτα αγχολυτικά…
-Μίνιμαλ, λοιπόν…
-Μίνιμαλ! Όλα μίνιμαλ. Μίνιμαλ θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε, μίνιμαλ θα φιληθούμε μεσάνυχτα που θα αλλάξει ο χρόνος.
- Γιατί; Χρειάζεται δάνειο και για το φιλί;
-Όχι. Αλλά οι σχέση μου με το Θανάση… μίνιμαλ κι αυτή!
- Όλη αυτή η ιστορία σε έχει πάρει από κάτω;
-Γιατί εσένα από πού σε έχει πάρει;
- Απλά, προσπαθώ να το δω θετικά…
-Εγώ το βλέπω θετικά. Εκείνο δεν με βλέπει….
-Έλα, ρε κορίτσι μου, μην κάνεις έτσι… Γιορτές έρχονται… Ο κόσμος είναι χαρούμενος…
- Σε ποια ήπειρο;
-Οι ουρανοί αγάλλονται!
- Ε, βέβαια, οι ουρανοί αγάλλονται, καρδιά μου! Τι ανάγκη έχουν αυτοί;
Πηγή: http://www.aixmi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου