ΓΙΑΤΙ??????????

Ειμαι ενα μικρο παιδακι . Μεχρι εχθες ζουσα ευτυχισμενα με το μπαμπα μου και την μαμα μου σε ενα φτωχικο σπιτι καπου στο κεντρο της Αθηνας.Οι γονεις μου με αγαπουσαν παρα πολυ.Η μαμα μου σε λιγο θα εφερνε στον κοσμο και το μικρο μου αδελφακι και ολοι στο σπιτι το περιμεναμε με ανυπομονησια.Ο μπαμπας μου ηταν πολυ καλος.Καθε πρωι προτου φυγει για την δουλεια του , με αγκαλιαζε και με φιλουσε πολυ στοργικα και εγω τον περιμενα ολη μερα να γυρισει ,να τρεξω στην πορτα ,να τον αγκαλιασω και να παιξω μαζι του.Αυτος παρ οτι ηταν πολυ κουρασμενος δεν μου χαλουσε ποτε το χατιρι.Οταν μπορουσε μας πηγαινε βολτα με το αυτοκινητο εμενα και την μαμα μου.Την αλλη εβδομαδα που θα πληρωνοταν θα μου επαιρνε ενα ποδηλατακι ,ενω το καλοκαιρι μας ειχε υποσχεθει να παμε και διακοπες ολοι μαζι.Ο μπαμπας μου δουλευε πολυ σκληρα για να μας ζησει και να μην μας λειψουν τα απαραιτητα πραγματα στο σπιτι.Ηταν ο πιο καλος μπαμπας του κοσμου.Εχθες το βραδυ πριν κοιμηθω ,ηλθε στο κρεββατακι μου και με φιλησε γλυκα λεγοντας μου¨¨ καληνυχτα και ονειρα γλυκᨨ.Καθε βραδυ το ιδιο εκανε.Εγω παραδοθηκα στον κοσμο των ονειρων μου.Ονειρευομουνα λεει πως ειμουνα με το μπαμπα και την μαμα να με κρατανε σφιχτα απο το χερι ,να παιζουμε ολοι μαζι , να γελαμε , να μου παιρνουν οποιο παιχνιδι ηθελα ,να μην με αφηνουν να με πειραξει κανενας και να μου υποσχονται ασφαλεια στη ζωη μου και αστηρευτη αγαπη απο αυτους.Ξαφνικα το ονειρο μου γκρεμιστηκε.Ξυπνησα μεσα στην νυχτα απο μια ανατριχιαστικη κραυγη και απο ενα γοερο κλαμα που ομοιο του δεν ειχα ξανακουσει.Κατι ομως μου θυμιζε αυτη η φωνη.Τρομαγμενος σηκωθηκα απο το κρεββατι μου και ετρεξα στο δωματιο των γονιων μου κοντα στην ασφαλη αγκαλια τους.Το δωματιο ηταν αδειο.Εβαλα τα κλαμματα.Φωναζα,-μαμα -μπαμπα αλλα κανενας δεν με ακουγε .Ετρεξα προς την ανοιχτη πορτα στο μπαλκονι,βγηκα εξω και κοιταξα κατω.Στο απεναντι πεζοδρομιο αντικρυσα το τελος των ονειρων μου, το τελος της γαληνης του σπιτιου μου το τελος της ζωης μου.Το ονειρο της ζωης μου κοπηκε αναπαντεχα και τραγικα..Εκει αντικρυζω τη μητερα μου να κλαιει γοερα και να κραταει στην αγκαλια της το σωμα του παλυαγαπημενου μου πατερα πλημμυρισμενο στα αιματα.Ακουω καποιον να φωναζε騨 τον σκοτωσαν ,τον σκοτωσαν οι δολοφονο騨 Με την αθωα ψυχουλα μου καταλαβα πως ειχα χασει τον ανθρωπο ποπυ θα εδινε και την ζωη του για εμενα. Τον πατερα μου.Ο αγαπημενος μου πατερας δεν υπηρχε πια.Δεν θα μου ελεγε ξανα καληνυχτα,δεν θα με εσφιγγε παλι στην αγκαλια του και δεν θα ακουγα παλι την πορτα να ανοιγει για να τρεξω στη αγκαλια του, την θερμη.Ολα ειχαν τελειωσει μονομιας.Δεν ηταν δυστυχως ονειρο. Ηταν η τραγικη πραγματικοτητα.Θελω να μου απαντησει καποιος υπευθυνος. Γιατι εχασα τον πατερουλη μου? τι κακο ειχε κανει ? τι θα απαντησω στο νεογεννητο αδελφακι οταν καποτε με ρωτησει που ειναι ο μπαμπας μας?Ποιος θα μας προστατευει τωρα? που ειναι το κρατος που ειναι η αστυνομια ,που ειναι το δικαιο σε αυτη την χωρα? Που ειστε ολοι εσεις ανευθυνουπευθηνοι που καθοριζετε τις τυχες μας και τις ζωες μας ? Τι εχετε κανει για να μας προστατεψετε? Ποιος μπορει να φερει στο προσκεφαλο μου το βραδυ τη μορφη του αγαπημενου μου πατερα ? ΠΟΙΟΣ, ΠΟΙΟΣ ΠΟΙΟΣ .ΓΙΑΤΙ ? ΓΙΑΤΙ ? Περιμενω μια απαντησ