Στην πλατεία Ηρώων και στους κεντρικούς δρόμους της Ελευσίνας χτες το μεσημέρι έγινε μια συνάντηση που συγκλόνισε την πόλη. Μαθητές του 1ουΕνιαίου Λυκείου και του 1ου ΕΠΑΛ Ελευσίνας αψήφησαν τις απειλές καθηγητών και διευθυντών για απουσίες και πήγαν να βρουν τους «πατεράδες» τους, να σταθούν στο πλάι των απεργών της «Χαλυβουργίας».
Εργατόπαιδα και τα ίδια, που στερούνται τη μόρφωση, το χαρτζιλίκι, τον αθλητισμό, ακόμα και τη ζεστασιά και το φαΐ στο σπίτι, φώναζαν με πάθος μαζί με τους εργαζόμενους «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», ενώ με το πανό τους απαιτούσαν «Νίκη στους απεργούς Χαλυβουργούς».
Στη συγκέντρωση ο πρόεδρος του σωματείου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», Γιώργος Σιφωνιός, μιλώντας στους μαθητές, σημείωσε: «Βλέπουμε εδώ την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης και μας δίνουν μάθημα πώς πρέπει να συμπαραστεκόμαστε στους αγώνες. Θα είμαστε κοντά σας. Κι εμείς θα συνεχίσουμε μέχρι να νικήσουμε και είμαστε σίγουροι γι' αυτό», είπε και όλοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.
Ακολούθησε πορεία στους εμπορικούς δρόμους της πόλης, όπου μαθητές και εργαζόμενοι φώναζαν διαρκώς συνθήματα και μοίραζαν το ψήφισμα των χαλυβουργών, ενώ οι περαστικοί και οι μικροκαταστηματάρχες τους χειροκροτούσαν.
Έξω από την πύλη, η αλληλεγγύη!
«Οι γονείς μας σε λίγο δε θα έχουν ούτε να μας ταΐσουν!»
Η Νίνα είναι μαθήτρια Β' Λυκείου στο 1ο ΕΠΑΛ Ελευσίνας. Μίλησε στον «Ρ» όπως μιλάει με τους συμμαθητές της:
«Ηρθαν φοιτητές στο σχολείο μας και έτσι μάθαμε τι γίνεται στη "Χαλυβουργία". Γιατί από τα ΜΜΕ δεν περιμένουμε τίποτε άλλο από παραπληροφόρηση. Ξεσηκωθήκαμε. Εχουμε και έναν συμμαθητή μας που ο πατέρας του δουλεύει εκεί. Μας ήρθαν όλα στο μυαλό. Από την Παιδεία, που δεν έχουμε τίποτα - ούτε βιβλία - και το μόνο που μας μαθαίνουν είναι να είμαστε με σκυμμένο κεφάλι, μέχρι τους γονείς μας που δεν έχουν λεφτά και μας στέλνουν στα φροντιστήρια για να μάθουμε πέντε γράμματα κι αυτά με το ζόρι. Δεν τους περισσεύουν, το βλέπουμε. Και θέλουν να δίνουν στους εργαζόμενους 500 ευρώ. Πώς θα ζήσουν; Πώς θα ζήσει ο εργαζόμενος στη "Χαλυβουργία" με τρία παιδιά; Να απολύσουν κάποιον με τρία παιδιά; Τι θα κάνει αυτός ο άνθρωπος; Και άμα είσαι πάνω από 50 χρόνων δεν βρίσκεις πουθενά δουλειά...
Η μάνα μου κλαίει, πώς θα τα βγάλουμε πέρα. Δουλεύει σε ένα σπίτι και είναι μόνη της, χωρισμένη. Αλλά κι αυτή η οικογένεια που δουλεύει τους κόβουν τους μισθούς και η μάνα μου αναγκάζεται να κόβει από τη μόρφωση του παιδιού της. Και ο κύριος Μάνεσης έχει το σπίτι του ζεστό, τα παιδιά του σε καλά σχολεία... Εμένα η μάνα μου μπορεί αύριο να μην έχει να με ταΐσει!».
Εκείνη τη στιγμή παρεμβαίνει στην κουβέντα ο Νίκος, συμμαθητής της:
«Κι αυτά γίνονται. Ακούσαμε για τα παιδιά που είναι υποσιτισμένα και λιποθυμάνε στα σχολεία. Το ακούσαμε και για ένα σχολείο εδώ, στην Ελευσίνα, και κοιταζόμασταν ποιος από μας είναι στην ίδια θέση...».
Συναυλία συμπαράστασης στην πύλη του εργοστασίου,
πριν λίγες ώρες. Βαγγέλης Κορακάκης
Συνεχίζει η Νίνα:
«Οι γονείς στεναχωριούνται, δεν θέλουν να καταλάβουμε ότι δεν έχουν. Μας δίνουν με μαύρη ψυχή ένα χαρτζιλίκι να πάμε για καφέ. Ξέρεις κάτι; Του χρόνου θα πάω Γ' Λυκείου, θα πρέπει να δουλεύω για να δώσω πανελλήνιες, θα πρέπει να δουλεύω για να σπουδάσω. Ομως είναι το όνειρό μου να σπουδάσω και δε θα μου το στερήσει κανείς! Γιατί ο κύριος Μάνεσης και ο κάθε κύριος νομίζουν ότι τα λεφτά είναι δικά τους. Δεν είναι δικά τους, είναι του λαού. Και είναι ψέματα ότι έχουμε "εθνική κρίση". Αν είχαμε εθνική κρίση δε θα τα έπαιρναν από τους εργαζόμενους, θα τα έπαιρναν από τους βιομήχανους...».
Επειτα, μιλάμε με τον Γιάννη, μαθητή της Γ' Λυκείου στο 1ο ΕΠΑΛ Ελευσίνας και γιο χαλυβουργού:
«Δυσκολευόμαστε, έχουν σφίξει τα πράγματα, το χαρτζιλίκι έχει κοπεί, οι βόλτες έχουν κοπεί, αλλά παρ' όλα αυτά προσπαθούμε. Υπάρχει ενίσχυση από όσους μπορούν, μας είχαν φέρει και τρόφιμα. Ο πατέρας μου δεν έχει απολυθεί ακόμα, δεν ξέρουμε αύριο. Οι περισσότεροι συμμαθητές μου με υποστηρίζουν όπως μπορούν. Κι εγώ προσπαθώ να τους πείσω να πηγαίνουμε στις πορείες, να υποστηρίζουμε τους εργαζόμενους όσο μπορούμε. Πάνω - κάτω όλοι στην ίδια μοίρα βρισκόμαστε και προσπαθούμε να το πολεμήσουμε. Δε νομίζω να υπάρχει παιδί στο σχολείο που να μην έχει περάσει τις δυσκολίες που περνάμε όλοι. Μερικοί καθηγητές μας υποστήριζαν. Αλλά οι περισσότεροι, μαζί με τον λυκειάρχη, προσπαθούσαν να μας πείσουν να μην έρθουμε εδώ σήμερα. Μας έλεγαν πως δεν είναι πράγματα αυτά, τι θα κάνετε, επανάσταση; Μας απειλούσαν ότι θα βάλουν απουσίες, ενώ αν ήταν κάποιο άλλο συμβάν, από τη στιγμή που λείπουν ολόκληρες τάξεις, δε μετράνε οι απουσίες. Εμείς αναγκαστικά θα δεχτούμε τις απουσίες.
Από ηθικό πάμε καλά. Δυστυχώς έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο, που αν δεν είχαμε και ηθικό δε θα υπήρχε σπίτι... Εχω δυο ακόμα αδέλφια. Ο ένας σπουδάζει κάτι που κάνει ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση, αλλά κι αυτός όποτε έχει δουλειά δουλεύει, και ο άλλος είναι 8 χρόνων».
Μεγάλη η συμμετοχή της νεολαίας στη συναυλία συμπαράστασης
στους απεργούς χαλυβουργούς
Στο μεταξύ το πρωί το εργοστάσιο της «Χαλυβουργίας» επισκέφτηκε το 1ο Λύκειο Ασπροπύργου, χωρίς να λογαριάσουν τις απουσίες που έσπευσαν να βάλουν οι καθηγητές τους. Για πάνω από μια ώρα κουβέντιασαν με τους απεργούς, τους εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα τους και στη συνέχεια πήραν «μάθημα» για την παραγωγή του χάλυβα.
Ταυτόχρονα, τα σχολεία της περιοχής του Θριασίου έχουν μπει σε διαδικασία οργάνωσης Επιτροπών Συμπαράστασης ανά σχολειό, οι οποίες θα συγκεντρώνουν υλική βοήθεια για τους απεργούς και τις οικογένειές τους.
Επίσης, μια σειρά σχολεία ετοιμάζονται να πάρουν μέρος στη σημερινή συναυλία με αποφάσεις των 15μελών τους, όπως το ΕΠΑΛ Νίκαιας, το 4ο Λύκειο Κορυδαλλού και το 3ο Γυμνάσιο Περάματος. (Ριζοσπάστης)
Εργατόπαιδα και τα ίδια, που στερούνται τη μόρφωση, το χαρτζιλίκι, τον αθλητισμό, ακόμα και τη ζεστασιά και το φαΐ στο σπίτι, φώναζαν με πάθος μαζί με τους εργαζόμενους «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», ενώ με το πανό τους απαιτούσαν «Νίκη στους απεργούς Χαλυβουργούς».
Στη συγκέντρωση ο πρόεδρος του σωματείου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», Γιώργος Σιφωνιός, μιλώντας στους μαθητές, σημείωσε: «Βλέπουμε εδώ την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης και μας δίνουν μάθημα πώς πρέπει να συμπαραστεκόμαστε στους αγώνες. Θα είμαστε κοντά σας. Κι εμείς θα συνεχίσουμε μέχρι να νικήσουμε και είμαστε σίγουροι γι' αυτό», είπε και όλοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.
Ακολούθησε πορεία στους εμπορικούς δρόμους της πόλης, όπου μαθητές και εργαζόμενοι φώναζαν διαρκώς συνθήματα και μοίραζαν το ψήφισμα των χαλυβουργών, ενώ οι περαστικοί και οι μικροκαταστηματάρχες τους χειροκροτούσαν.
Έξω από την πύλη, η αλληλεγγύη!
«Οι γονείς μας σε λίγο δε θα έχουν ούτε να μας ταΐσουν!»
Η Νίνα είναι μαθήτρια Β' Λυκείου στο 1ο ΕΠΑΛ Ελευσίνας. Μίλησε στον «Ρ» όπως μιλάει με τους συμμαθητές της:
«Ηρθαν φοιτητές στο σχολείο μας και έτσι μάθαμε τι γίνεται στη "Χαλυβουργία". Γιατί από τα ΜΜΕ δεν περιμένουμε τίποτε άλλο από παραπληροφόρηση. Ξεσηκωθήκαμε. Εχουμε και έναν συμμαθητή μας που ο πατέρας του δουλεύει εκεί. Μας ήρθαν όλα στο μυαλό. Από την Παιδεία, που δεν έχουμε τίποτα - ούτε βιβλία - και το μόνο που μας μαθαίνουν είναι να είμαστε με σκυμμένο κεφάλι, μέχρι τους γονείς μας που δεν έχουν λεφτά και μας στέλνουν στα φροντιστήρια για να μάθουμε πέντε γράμματα κι αυτά με το ζόρι. Δεν τους περισσεύουν, το βλέπουμε. Και θέλουν να δίνουν στους εργαζόμενους 500 ευρώ. Πώς θα ζήσουν; Πώς θα ζήσει ο εργαζόμενος στη "Χαλυβουργία" με τρία παιδιά; Να απολύσουν κάποιον με τρία παιδιά; Τι θα κάνει αυτός ο άνθρωπος; Και άμα είσαι πάνω από 50 χρόνων δεν βρίσκεις πουθενά δουλειά...
Η μάνα μου κλαίει, πώς θα τα βγάλουμε πέρα. Δουλεύει σε ένα σπίτι και είναι μόνη της, χωρισμένη. Αλλά κι αυτή η οικογένεια που δουλεύει τους κόβουν τους μισθούς και η μάνα μου αναγκάζεται να κόβει από τη μόρφωση του παιδιού της. Και ο κύριος Μάνεσης έχει το σπίτι του ζεστό, τα παιδιά του σε καλά σχολεία... Εμένα η μάνα μου μπορεί αύριο να μην έχει να με ταΐσει!».
Εκείνη τη στιγμή παρεμβαίνει στην κουβέντα ο Νίκος, συμμαθητής της:
«Κι αυτά γίνονται. Ακούσαμε για τα παιδιά που είναι υποσιτισμένα και λιποθυμάνε στα σχολεία. Το ακούσαμε και για ένα σχολείο εδώ, στην Ελευσίνα, και κοιταζόμασταν ποιος από μας είναι στην ίδια θέση...».
Συναυλία συμπαράστασης στην πύλη του εργοστασίου,
πριν λίγες ώρες. Βαγγέλης Κορακάκης
Συνεχίζει η Νίνα:
«Οι γονείς στεναχωριούνται, δεν θέλουν να καταλάβουμε ότι δεν έχουν. Μας δίνουν με μαύρη ψυχή ένα χαρτζιλίκι να πάμε για καφέ. Ξέρεις κάτι; Του χρόνου θα πάω Γ' Λυκείου, θα πρέπει να δουλεύω για να δώσω πανελλήνιες, θα πρέπει να δουλεύω για να σπουδάσω. Ομως είναι το όνειρό μου να σπουδάσω και δε θα μου το στερήσει κανείς! Γιατί ο κύριος Μάνεσης και ο κάθε κύριος νομίζουν ότι τα λεφτά είναι δικά τους. Δεν είναι δικά τους, είναι του λαού. Και είναι ψέματα ότι έχουμε "εθνική κρίση". Αν είχαμε εθνική κρίση δε θα τα έπαιρναν από τους εργαζόμενους, θα τα έπαιρναν από τους βιομήχανους...».
Επειτα, μιλάμε με τον Γιάννη, μαθητή της Γ' Λυκείου στο 1ο ΕΠΑΛ Ελευσίνας και γιο χαλυβουργού:
«Δυσκολευόμαστε, έχουν σφίξει τα πράγματα, το χαρτζιλίκι έχει κοπεί, οι βόλτες έχουν κοπεί, αλλά παρ' όλα αυτά προσπαθούμε. Υπάρχει ενίσχυση από όσους μπορούν, μας είχαν φέρει και τρόφιμα. Ο πατέρας μου δεν έχει απολυθεί ακόμα, δεν ξέρουμε αύριο. Οι περισσότεροι συμμαθητές μου με υποστηρίζουν όπως μπορούν. Κι εγώ προσπαθώ να τους πείσω να πηγαίνουμε στις πορείες, να υποστηρίζουμε τους εργαζόμενους όσο μπορούμε. Πάνω - κάτω όλοι στην ίδια μοίρα βρισκόμαστε και προσπαθούμε να το πολεμήσουμε. Δε νομίζω να υπάρχει παιδί στο σχολείο που να μην έχει περάσει τις δυσκολίες που περνάμε όλοι. Μερικοί καθηγητές μας υποστήριζαν. Αλλά οι περισσότεροι, μαζί με τον λυκειάρχη, προσπαθούσαν να μας πείσουν να μην έρθουμε εδώ σήμερα. Μας έλεγαν πως δεν είναι πράγματα αυτά, τι θα κάνετε, επανάσταση; Μας απειλούσαν ότι θα βάλουν απουσίες, ενώ αν ήταν κάποιο άλλο συμβάν, από τη στιγμή που λείπουν ολόκληρες τάξεις, δε μετράνε οι απουσίες. Εμείς αναγκαστικά θα δεχτούμε τις απουσίες.
Από ηθικό πάμε καλά. Δυστυχώς έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο, που αν δεν είχαμε και ηθικό δε θα υπήρχε σπίτι... Εχω δυο ακόμα αδέλφια. Ο ένας σπουδάζει κάτι που κάνει ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση, αλλά κι αυτός όποτε έχει δουλειά δουλεύει, και ο άλλος είναι 8 χρόνων».
Μεγάλη η συμμετοχή της νεολαίας στη συναυλία συμπαράστασης
στους απεργούς χαλυβουργούς
Στο μεταξύ το πρωί το εργοστάσιο της «Χαλυβουργίας» επισκέφτηκε το 1ο Λύκειο Ασπροπύργου, χωρίς να λογαριάσουν τις απουσίες που έσπευσαν να βάλουν οι καθηγητές τους. Για πάνω από μια ώρα κουβέντιασαν με τους απεργούς, τους εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα τους και στη συνέχεια πήραν «μάθημα» για την παραγωγή του χάλυβα.
Ταυτόχρονα, τα σχολεία της περιοχής του Θριασίου έχουν μπει σε διαδικασία οργάνωσης Επιτροπών Συμπαράστασης ανά σχολειό, οι οποίες θα συγκεντρώνουν υλική βοήθεια για τους απεργούς και τις οικογένειές τους.
Επίσης, μια σειρά σχολεία ετοιμάζονται να πάρουν μέρος στη σημερινή συναυλία με αποφάσεις των 15μελών τους, όπως το ΕΠΑΛ Νίκαιας, το 4ο Λύκειο Κορυδαλλού και το 3ο Γυμνάσιο Περάματος. (Ριζοσπάστης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου