Υπάρχει μια διάσημη δήλωση, η οποία αποδίδεται στον Κίσινγκερ και αφορά τους Έλληνες. Τι λέει αυτή η δήλωση;"Ο λαός των Γκρεκών είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευτεί. Γι' αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί. Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, τη θρησκεία του, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε...
την δυνατότητά του ν' αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για εμάς"
Εμείς δεν είμαστε σε θέση ν' αποφανθούμε για το αν σωστά η συγκεκριμένη δήλωση αποδίδεται στον Κίσινγκερ ή όχι. Αυτή είναι δουλειά των δημοσιογράφων και των πολιτικών και ιστορικών ερευνητών και εμείς δεν είμαστε τέτοιοι. Εμείς όμως είμαστε σε θέση ν' αποφανθούμε για τη βασιμότητα του περιεχομένου μιας τέτοιας δήλωσης. Αν πράγματι την είπε ο Κίσινγκερ, τότε αξίζει τα συγχαρητήριά μας. Είχε δίκιο σ' αυτά που είπε και με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύει τη βαθύτατη γνώση του περί του ελληνικού ζητήματος. Γνώση, την οποία υποχρεούται να έχει ένα σύστημα εξουσίας και βέβαια οι υπηρέτες του απέναντι στους όποιους εχθρούς του. Πόσο μάλλον απέναντι ίσως στους πιο διάσημους αμφισβητίες του, που είναι οι Έλληνες.
Πράγματι λοιπόν, για να "χτυπήσεις" τον ελληνισμό, θα πρέπει να τον χτυπήσεις στη γλώσσα του και στις πολιτισμικές του ρίζες. Να τον χτυπήσεις στις "δεξαμενές", οι οποίες μπορούν και τον συντηρούν "ζωντανό" στην αιώνια "πορεία" του. Να τον χτυπήσεις στα μέσα, τα οποία του επιτρέπουν να χρησιμοποιεί αυτές τις "δεξαμενές". Λογικό είναι αυτό. Οι Έλληνες είναι πνευματικά "γεννήματα" ενός συγκεκριμένου πολιτισμικού μοντέλου και οτιδήποτε τους "αποσυνδέει" από τα "αποθέματά" του, απειλεί την επιβίωσή τους ως "είδος". Οτιδήποτε τους στερεί τη "διαφορετικότητά", τους απειλεί, εφόσον τους ωθεί στην εξομοίωσή τους με τους υπόλοιπους λαούς-οδοιπόρους της ζωής. Αν τους στερήσεις τα πολιτισμικά και ιστορικά "αποθέματά" τους, θα πεθάνουν από τη "δίψα". Αν τους καταστρέψεις τη γλώσσα, θα τους καταστρέψεις το "ποτήρι", το οποίο τους επιτρέπει να "ξεδιψούν".
Όμως, αυτό το πολύ λογικό συμπέρασμα —εξαιτίας αυτής της δήλωσης— δεν είναι το ζητούμενο της σκέψης μας. Το πραγματικό ζητούμενο για εμάς δεν είναι να γνωρίζουμε το ΠΩΣ μπορούν να πάθουν κακό οι Έλληνες ως λαός, αλλά το ΓΙΑΤΙ θα επιθυμούσαν κάποιοι να τους κάνουν κακό. Το ζητούμενο είναι να γνωρίζουμε τον λόγο που μπορεί κάποιους να τους ενοχλεί η "πορεία" των Ελλήνων. Το θέμα είναι να γνωρίζουμε τον λόγο, που ένας τόσο μικρός σε πληθυσμιακό επίπεδο λαός μπορεί να ενοχλεί ολόκληρους Πλανητάρχες σε ένα πεδίο δράστης τόσο τεράστιο όσο είναι η Ανατολική Μεσόγειος και η ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Τι θα πει, για παράδειγμα, "επικράτηση" για ένα τέτοιο ασήμαντο πληθυσμιακό μέγεθος; Θα επιτεθούν οι Έλληνες στους γείτονές τους και θα τους κατατροπώσουν; Πώς ορίζεται στη σύγχρονη πραγματικότητα ένας τέτοιος όρος και πόσο ρεαλιστικός μπορεί να είναι; Γιατί θα μπορούσε να τους ενοχλεί η Ελλάδα και οι Έλληνες και όχι οι πολύ περισσότεροι Αιγύπτιοι, Ιταλοί ή οι Τούρκοι, οι οποίοι επί αιώνες "πορεύονται" στην ίδια περίπου περιοχή;
Από αυτό το σημείο ξεκινάει ο προβληματισμός μας πάνω σ' αυτήν τη δήλωση, η οποία —σωστά ή λάθος— αποδίδεται στον Κίσινγκερ. Το ζήτημα για εμάς δεν είναι να κρίνουμε την ορθότητά της σ' ό,τι αφορά το τεχνικό μέρος του ανθελληνικού "χτυπήματος". Το ζήτημα δεν είναι να βρεις τον τρόπο ή τη μέθοδο για το πώς θα κάνεις τη μεγαλύτερη ζημιά στους Έλληνες. Αυτό είναι κάτι, το οποίο εύκολα ή δύσκολα το βρίσκεις …ακόμα και με περιορισμένες γνώσεις. Το δύσκολο στην περίπτωση αυτήν είναι ν' αντιληφθείς τον λόγο, που θα πρέπει ως εξουσιαστής —και μάλιστα παγκοσμίου βεληνεκούς— να φοβάσαι τόσο πολύ τους Έλληνες …σε βαθμό μάλιστα τέτοιον, που να μεριμνήσεις εκ των προτέρων να τους κάνεις ζημιά …Να τους κάνεις ζημιά πριν αυτοί εκδηλώσουν τις δικές τους εχθρικές προθέσεις.
Υπάρχει δηλαδή αντικειμενική βάση γι' αυτόν τον υποτιθέμενο φόβο του συστήματος εξουσίας απέναντι στους Έλληνες ή μήπως αυτή η άποψη είναι μια ακόμα αναίτια ελληνική συλλογική ψύχωση; Μήπως, δηλαδή, αυτή η δήλωση όχι απλά δεν ανήκει στον Κίσινγκερ, αλλά δεν ανήκει ούτε καν στη σφαίρα της πραγματικότητας; Μήπως κάποιοι Έλληνες πάσχουν από κάποιο σύνδρομο καταδίωξης και φαντάζονται παντού εχθρούς; Μήπως οι πραγματικά ισχυροί παράγοντες της παγκόσμιας κοινωνίας όχι μόνον δεν ασχολούνται με τους Έλληνες, αλλά δεν τους απασχολεί καν η ύπαρξή τους;
Απλά πράγματα. Στο παρόν κείμενο ερευνούμε όχι αυτό, το οποίο βρίσκεται "μέσα" στην περίφημη δήλωση, αλλά αυτό το οποίο βρίσκεται "έξω" από αυτήν. Γιατί; Γιατί δεν αρκεί το "μέσα", για να εξηγήσει τα συμβαίνοντα. Γιατί, το να γνωρίζεις πώς μπορείς να κάνεις ζημιά σε κάτι έμψυχο ή άψυχο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα μπεις και στον κόπο να δοκιμάσεις και να το κάνεις. Το αν σε συμφέρει αυτή η πράξη είναι αυτό, το οποίο πραγματικά είναι το σημαντικό σ' αυτήν την περίπτωση.
Αυτό είναι κάτι το βασικό και δεν αφορά μόνον τα σημαντικά, αλλά και τα ασήμαντα. Το ότι γνωρίζεις, για παράδειγμα, το πώς μπορείς να χαλάσεις μια λάμπα, δεν σημαίνει ότι θα τη χαλάσεις. Απλά το γνωρίζεις …όπως γνωρίζεις και άπειρα άλλα άχρηστα και περιττά πράγματα, τα οποία δεν θα επιχειρήσεις να τα κάνεις ποτέ, γιατί δεν έχεις συμφέρον να τα κάνεις. Από εκεί και πέρα κάνεις ό,τι σε συμφέρει να κάνεις και όχι ό,τι απλά μπορείς να κάνεις. Το θέμα στην περίπτωσή μας είναι να γνωρίζεις τον λόγο που ο σιωνιστής Κίσινγκερ και όλοι όσοι βρίσκονται πίσω του θα είχαν αντικειμενικό συμφέρον να κάνουν ζημιά στους Έλληνες.
Αυτό είναι το σημαντικό και όχι το αν μπορούν να τους κάνουν ζημιά ή όχι. Δεν αμφισβητούμε δηλαδή την ορθότητα αυτού, που περιγράφεται σ' αυτήν τη δήλωση. Προσπαθούμε ν' αντιληφθούμε πιο θα μπορούσε να είναι το κέρδος αυτής της σωστής μεθόδευσης γι' αυτόν που θα την επιχειρούσε.
Θα προσπαθήσουμε ν' αντιληφθούμε και να αναλύσουμε τον λόγο, που ένας μεγαλοπαράγοντας του συστήματος εξουσίας, όπως είναι ο Κίσινγκερ, θα είχε κέρδος αν —με τον πολύ σωστό τρόπο, που περιγράφει στην υποτιθέμενη δήλωσή του— έκανε μεγάλη ζημιά στους Έλληνες.
Απόσπασμα απο το άρθρο του Παναγιώτη Τραΐανού
ΕΛΛΗΝΟΥΓΕΝΝΑ 2010
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’
Εμείς δεν είμαστε σε θέση ν' αποφανθούμε για το αν σωστά η συγκεκριμένη δήλωση αποδίδεται στον Κίσινγκερ ή όχι. Αυτή είναι δουλειά των δημοσιογράφων και των πολιτικών και ιστορικών ερευνητών και εμείς δεν είμαστε τέτοιοι. Εμείς όμως είμαστε σε θέση ν' αποφανθούμε για τη βασιμότητα του περιεχομένου μιας τέτοιας δήλωσης. Αν πράγματι την είπε ο Κίσινγκερ, τότε αξίζει τα συγχαρητήριά μας. Είχε δίκιο σ' αυτά που είπε και με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύει τη βαθύτατη γνώση του περί του ελληνικού ζητήματος. Γνώση, την οποία υποχρεούται να έχει ένα σύστημα εξουσίας και βέβαια οι υπηρέτες του απέναντι στους όποιους εχθρούς του. Πόσο μάλλον απέναντι ίσως στους πιο διάσημους αμφισβητίες του, που είναι οι Έλληνες.
Πράγματι λοιπόν, για να "χτυπήσεις" τον ελληνισμό, θα πρέπει να τον χτυπήσεις στη γλώσσα του και στις πολιτισμικές του ρίζες. Να τον χτυπήσεις στις "δεξαμενές", οι οποίες μπορούν και τον συντηρούν "ζωντανό" στην αιώνια "πορεία" του. Να τον χτυπήσεις στα μέσα, τα οποία του επιτρέπουν να χρησιμοποιεί αυτές τις "δεξαμενές". Λογικό είναι αυτό. Οι Έλληνες είναι πνευματικά "γεννήματα" ενός συγκεκριμένου πολιτισμικού μοντέλου και οτιδήποτε τους "αποσυνδέει" από τα "αποθέματά" του, απειλεί την επιβίωσή τους ως "είδος". Οτιδήποτε τους στερεί τη "διαφορετικότητά", τους απειλεί, εφόσον τους ωθεί στην εξομοίωσή τους με τους υπόλοιπους λαούς-οδοιπόρους της ζωής. Αν τους στερήσεις τα πολιτισμικά και ιστορικά "αποθέματά" τους, θα πεθάνουν από τη "δίψα". Αν τους καταστρέψεις τη γλώσσα, θα τους καταστρέψεις το "ποτήρι", το οποίο τους επιτρέπει να "ξεδιψούν".
Όμως, αυτό το πολύ λογικό συμπέρασμα —εξαιτίας αυτής της δήλωσης— δεν είναι το ζητούμενο της σκέψης μας. Το πραγματικό ζητούμενο για εμάς δεν είναι να γνωρίζουμε το ΠΩΣ μπορούν να πάθουν κακό οι Έλληνες ως λαός, αλλά το ΓΙΑΤΙ θα επιθυμούσαν κάποιοι να τους κάνουν κακό. Το ζητούμενο είναι να γνωρίζουμε τον λόγο που μπορεί κάποιους να τους ενοχλεί η "πορεία" των Ελλήνων. Το θέμα είναι να γνωρίζουμε τον λόγο, που ένας τόσο μικρός σε πληθυσμιακό επίπεδο λαός μπορεί να ενοχλεί ολόκληρους Πλανητάρχες σε ένα πεδίο δράστης τόσο τεράστιο όσο είναι η Ανατολική Μεσόγειος και η ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Τι θα πει, για παράδειγμα, "επικράτηση" για ένα τέτοιο ασήμαντο πληθυσμιακό μέγεθος; Θα επιτεθούν οι Έλληνες στους γείτονές τους και θα τους κατατροπώσουν; Πώς ορίζεται στη σύγχρονη πραγματικότητα ένας τέτοιος όρος και πόσο ρεαλιστικός μπορεί να είναι; Γιατί θα μπορούσε να τους ενοχλεί η Ελλάδα και οι Έλληνες και όχι οι πολύ περισσότεροι Αιγύπτιοι, Ιταλοί ή οι Τούρκοι, οι οποίοι επί αιώνες "πορεύονται" στην ίδια περίπου περιοχή;
Από αυτό το σημείο ξεκινάει ο προβληματισμός μας πάνω σ' αυτήν τη δήλωση, η οποία —σωστά ή λάθος— αποδίδεται στον Κίσινγκερ. Το ζήτημα για εμάς δεν είναι να κρίνουμε την ορθότητά της σ' ό,τι αφορά το τεχνικό μέρος του ανθελληνικού "χτυπήματος". Το ζήτημα δεν είναι να βρεις τον τρόπο ή τη μέθοδο για το πώς θα κάνεις τη μεγαλύτερη ζημιά στους Έλληνες. Αυτό είναι κάτι, το οποίο εύκολα ή δύσκολα το βρίσκεις …ακόμα και με περιορισμένες γνώσεις. Το δύσκολο στην περίπτωση αυτήν είναι ν' αντιληφθείς τον λόγο, που θα πρέπει ως εξουσιαστής —και μάλιστα παγκοσμίου βεληνεκούς— να φοβάσαι τόσο πολύ τους Έλληνες …σε βαθμό μάλιστα τέτοιον, που να μεριμνήσεις εκ των προτέρων να τους κάνεις ζημιά …Να τους κάνεις ζημιά πριν αυτοί εκδηλώσουν τις δικές τους εχθρικές προθέσεις.
Υπάρχει δηλαδή αντικειμενική βάση γι' αυτόν τον υποτιθέμενο φόβο του συστήματος εξουσίας απέναντι στους Έλληνες ή μήπως αυτή η άποψη είναι μια ακόμα αναίτια ελληνική συλλογική ψύχωση; Μήπως, δηλαδή, αυτή η δήλωση όχι απλά δεν ανήκει στον Κίσινγκερ, αλλά δεν ανήκει ούτε καν στη σφαίρα της πραγματικότητας; Μήπως κάποιοι Έλληνες πάσχουν από κάποιο σύνδρομο καταδίωξης και φαντάζονται παντού εχθρούς; Μήπως οι πραγματικά ισχυροί παράγοντες της παγκόσμιας κοινωνίας όχι μόνον δεν ασχολούνται με τους Έλληνες, αλλά δεν τους απασχολεί καν η ύπαρξή τους;
Απλά πράγματα. Στο παρόν κείμενο ερευνούμε όχι αυτό, το οποίο βρίσκεται "μέσα" στην περίφημη δήλωση, αλλά αυτό το οποίο βρίσκεται "έξω" από αυτήν. Γιατί; Γιατί δεν αρκεί το "μέσα", για να εξηγήσει τα συμβαίνοντα. Γιατί, το να γνωρίζεις πώς μπορείς να κάνεις ζημιά σε κάτι έμψυχο ή άψυχο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα μπεις και στον κόπο να δοκιμάσεις και να το κάνεις. Το αν σε συμφέρει αυτή η πράξη είναι αυτό, το οποίο πραγματικά είναι το σημαντικό σ' αυτήν την περίπτωση.
Αυτό είναι κάτι το βασικό και δεν αφορά μόνον τα σημαντικά, αλλά και τα ασήμαντα. Το ότι γνωρίζεις, για παράδειγμα, το πώς μπορείς να χαλάσεις μια λάμπα, δεν σημαίνει ότι θα τη χαλάσεις. Απλά το γνωρίζεις …όπως γνωρίζεις και άπειρα άλλα άχρηστα και περιττά πράγματα, τα οποία δεν θα επιχειρήσεις να τα κάνεις ποτέ, γιατί δεν έχεις συμφέρον να τα κάνεις. Από εκεί και πέρα κάνεις ό,τι σε συμφέρει να κάνεις και όχι ό,τι απλά μπορείς να κάνεις. Το θέμα στην περίπτωσή μας είναι να γνωρίζεις τον λόγο που ο σιωνιστής Κίσινγκερ και όλοι όσοι βρίσκονται πίσω του θα είχαν αντικειμενικό συμφέρον να κάνουν ζημιά στους Έλληνες.
Αυτό είναι το σημαντικό και όχι το αν μπορούν να τους κάνουν ζημιά ή όχι. Δεν αμφισβητούμε δηλαδή την ορθότητα αυτού, που περιγράφεται σ' αυτήν τη δήλωση. Προσπαθούμε ν' αντιληφθούμε πιο θα μπορούσε να είναι το κέρδος αυτής της σωστής μεθόδευσης γι' αυτόν που θα την επιχειρούσε.
Θα προσπαθήσουμε ν' αντιληφθούμε και να αναλύσουμε τον λόγο, που ένας μεγαλοπαράγοντας του συστήματος εξουσίας, όπως είναι ο Κίσινγκερ, θα είχε κέρδος αν —με τον πολύ σωστό τρόπο, που περιγράφει στην υποτιθέμενη δήλωσή του— έκανε μεγάλη ζημιά στους Έλληνες.
Απόσπασμα απο το άρθρο του Παναγιώτη Τραΐανού
ΕΛΛΗΝΟΥΓΕΝΝΑ 2010
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Β’
eamb-ydrohoos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου