«Εγώ όντας εβγήκα εις τον Άγιον Γεώργιον, έγραψα γράμματα εις τον Γενναίον και εις τον Κολλιόπουλον, οπού ήταν συνταγμένοι, και επετάχθηκσν εις το Λιβάρτζι, την επαρχία την προσκυνημένη (Καλαβρύτων), και τους διέταξα: «Τσεκούρι και φωτιά εις τους προσκυνημένους!» Και έτσι επέρασαν εις το Λιβάρτζι. Τότε έστειλεν ο Μπραϊμης καταπατητάδες, να ιδή που είμαι και τί ασκέρι έχω, και έδωσε ενός Ρωμιού τριακόσια μπαρμπούτια, δια να μάθη πού είμαι και να μου ριχθή επάνω, και εγώ τον έπιασα και έσπειλα εις την δημοσιά και τον εκρέμασα, εις τα Καλάβρυτα, δύο ώρες απ' έξω. Τον εκρέμασα με ένα χαρτί που έλεγε το φταίξιμό του: «Προδότης του Έθνους»» (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, "Απομνημονεύματα")
Η σημερινή Επέτειος έχει πολλά νοήματα: Καταρχήν, είναι ΔΙΠΛΗ ΕΟΡΤΗ, αφού εορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και τον Ξεσηκωμό του 1821. Ο ταυτόχρονος αυτός εορτασμός, ενοχλεί ιδιαίτερα τους γραικυλίσκους "προοδευτικούς" που προσπαθούν να "ξαναγράψουν" την Ιστορία, αμβλύνοντας την ιστορική και θρησκευτική μνήμη των Ελλήνων.
Παρά την προπαγάνδα τους όμως, αποτυγχάνουν οικτρά. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όταν ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, με προεξάρχοντα τον Αρχιστράτηγο Θείοδωρο Κολοκοτρώνη, το τόνισαν εμφατικα:"Όταν επιάσαμε τα άρματα το κάναμε ΠΡΩΤΑ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ"!!!
Είπε όμως και κάτι άλλο, ιδιαίτερα σημαντικό, ο Γέρος του Μωριά:
Στις δύσκολες μέρες που περνάει η χώρα μας, η παραπάνω προτροπή αποτελεί ΠΥΞΙΔΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΓΗ. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα μέρος της παρακαταθήκης που μας άφησαν εκείνοι οι γενναίοι Έλληνες, που τα έβαλαν με μια ολόκληρη Αυτοκρατορία αδιαφορώντας για την καλοπέραση και την ησυχία τους.
Σήμερα, κάποιοι λένε πως δεν έχουμε πόλεμο, άρα δεν πρέπει να έχουμε τόσο...ακραίες απόψεις: Υπενθυμίζουμε σε όλους εκείνους, πως οι μεγαλύτερες προδοσίες έχουν γίνει εν καιρώ ειρήνης!
Να λοιπόν γιατί τα λόγια του μεγάλου Στρατηλάτη από την Πελοπόννησο είναι επίκαιρα όσο ποτέ: Διότι ποτέ στην παγκόσμια Ιστορία, καμία χώρα και κανένας λαός δεν προόδευσε, αν υπήρχε υπονόμευση ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ!
Αυτοί είναι οι "προκσυνημένοι" του σήμερα:
- Οι κυβερνώντες και γενικότερα τα κόμματα και οι πολιτικοί, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
- Τα Μμε.
- Οι πανεπιστημιακοί.
- Δυστυχώς, μερικοί και εντός Εκκλησίας.
- Απλοί πολίτες, που αδιαφορούν για την Πατρίδα τους.
Όλοι οι παραπάνω, δεν αντιμετωπίζονται ούτε με "διαβουλεύσεις", ούτε φυσικά με συνεργασία: ΑΛΛΑ ΜΟΝΑΧΑ ΜΕ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ!
Τι ακριβώς εννοούμε; Ας δούμε το ιστορικό της συγκεκριμένης φράσης και θα καταλάβουμε:
Το 1825, όταν ο Ιμπραήμ Πασάς εισέβαλε στην Πελοπόννησο και με μια τρομοκρατία άνευ προηγουμένου εξανάγκασε τον ελληνοχριστιανικό πληθυσμό του μέρους να προσκυνήσει, ο Δημήτρης Νενέκος το 1826 συνέχισε το παράδειγμα των προσκυνημένων και, όχι μόνον αλλαξοπίστησε, αλλά πήγε και με το μέρος του Ιμπραήμ και πολέμησε ΕΝΑΝΤΙΟΝ των Ελλήνων πρώην συναγωνιστών του.
Πρέπει να τονίσουμε ότι ο ΝΕΝΕΚΟΣ ήταν οπλαρχηγός και είχε και 2.000 αγωνιστές υπό τις διαταγές του. Για την πράξη του αυτή τιμήθηκε από τον ίδιο τον Σουλτάνο και πήρε και τον τίτλο “Μπέης”.
Είναι χαρακτηριστική η έκφραση του Μεγάλου Οπλαρχηγού του Έθνους Κολοκοτρώνη, όταν αποφυλακίσθηκε αναγκαστικά, για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ. "Μόνο εις τον καιρό του προσκυνήματος φοβήθηκα για την πατρίδα".
Βλέποντας τον Νενέκο με τους Τουρκοπροσκυνημένους να πολεμούν ηρωικά εναντίον των Ελλήνων και να κερδίζουν και μάχες, ορκίστηκε να τους πολεμήσει μέχρι θανάτου. Τιμώρησε πάρα πολύ σκληρά τους Έλληνες οπλαρχηγούς, που προέτρεπαν τους Έλληνες χριστιανούς να τουρκέψουν κι έκαψε και ολόκληρα χωριά γεμάτα προσκυνημένους.
Αυτό έγινε, για να αντιμετωπίσει την αρνητική μορφή που έπαιρνε η όλη εξέλιξη της Επανάστασης και να αναγκάσει τους τελευταίους Έλληνες που απόμειναν, να μην τουρκέψουν και να πολεμήσουν. "Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους". Αυτό το είπε και εννοούσε τον Νενέκο ο Κολοκοτρώνης.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ)!
Παρά την προπαγάνδα τους όμως, αποτυγχάνουν οικτρά. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όταν ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, με προεξάρχοντα τον Αρχιστράτηγο Θείοδωρο Κολοκοτρώνη, το τόνισαν εμφατικα:"Όταν επιάσαμε τα άρματα το κάναμε ΠΡΩΤΑ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ"!!!
"ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ"!!!
Στις δύσκολες μέρες που περνάει η χώρα μας, η παραπάνω προτροπή αποτελεί ΠΥΞΙΔΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΓΗ. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα μέρος της παρακαταθήκης που μας άφησαν εκείνοι οι γενναίοι Έλληνες, που τα έβαλαν με μια ολόκληρη Αυτοκρατορία αδιαφορώντας για την καλοπέραση και την ησυχία τους.
Σήμερα, κάποιοι λένε πως δεν έχουμε πόλεμο, άρα δεν πρέπει να έχουμε τόσο...ακραίες απόψεις: Υπενθυμίζουμε σε όλους εκείνους, πως οι μεγαλύτερες προδοσίες έχουν γίνει εν καιρώ ειρήνης!
Ειρήνη είχαμε όταν χάθηκε η μισή Κύπρος. Ειρήνη όταν έγιναν "γκρίζα ζώνη" τα Ίμια. Ειρήνη έχουμε όταν σκοτώνονται οι πιλότοι μας σε αερομαχίες στο Αιγαίο. Ειρήνη υπάρχει με τις καθημερινές...βολτούλες των τούρκων στο Αιγαίο. Και άλλα πολλά ανάλογα παραδείγματα...
Να λοιπόν γιατί τα λόγια του μεγάλου Στρατηλάτη από την Πελοπόννησο είναι επίκαιρα όσο ποτέ: Διότι ποτέ στην παγκόσμια Ιστορία, καμία χώρα και κανένας λαός δεν προόδευσε, αν υπήρχε υπονόμευση ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ!
Αυτοί είναι οι "προκσυνημένοι" του σήμερα:
- Οι κυβερνώντες και γενικότερα τα κόμματα και οι πολιτικοί, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
- Τα Μμε.
- Οι πανεπιστημιακοί.
- Δυστυχώς, μερικοί και εντός Εκκλησίας.
- Απλοί πολίτες, που αδιαφορούν για την Πατρίδα τους.
Όλοι οι παραπάνω, δεν αντιμετωπίζονται ούτε με "διαβουλεύσεις", ούτε φυσικά με συνεργασία: ΑΛΛΑ ΜΟΝΑΧΑ ΜΕ ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ!
Τι ακριβώς εννοούμε; Ας δούμε το ιστορικό της συγκεκριμένης φράσης και θα καταλάβουμε:
Το 1825, όταν ο Ιμπραήμ Πασάς εισέβαλε στην Πελοπόννησο και με μια τρομοκρατία άνευ προηγουμένου εξανάγκασε τον ελληνοχριστιανικό πληθυσμό του μέρους να προσκυνήσει, ο Δημήτρης Νενέκος το 1826 συνέχισε το παράδειγμα των προσκυνημένων και, όχι μόνον αλλαξοπίστησε, αλλά πήγε και με το μέρος του Ιμπραήμ και πολέμησε ΕΝΑΝΤΙΟΝ των Ελλήνων πρώην συναγωνιστών του.
Πρέπει να τονίσουμε ότι ο ΝΕΝΕΚΟΣ ήταν οπλαρχηγός και είχε και 2.000 αγωνιστές υπό τις διαταγές του. Για την πράξη του αυτή τιμήθηκε από τον ίδιο τον Σουλτάνο και πήρε και τον τίτλο “Μπέης”.
Είναι χαρακτηριστική η έκφραση του Μεγάλου Οπλαρχηγού του Έθνους Κολοκοτρώνη, όταν αποφυλακίσθηκε αναγκαστικά, για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ. "Μόνο εις τον καιρό του προσκυνήματος φοβήθηκα για την πατρίδα".
Βλέποντας τον Νενέκο με τους Τουρκοπροσκυνημένους να πολεμούν ηρωικά εναντίον των Ελλήνων και να κερδίζουν και μάχες, ορκίστηκε να τους πολεμήσει μέχρι θανάτου. Τιμώρησε πάρα πολύ σκληρά τους Έλληνες οπλαρχηγούς, που προέτρεπαν τους Έλληνες χριστιανούς να τουρκέψουν κι έκαψε και ολόκληρα χωριά γεμάτα προσκυνημένους.
Αυτό έγινε, για να αντιμετωπίσει την αρνητική μορφή που έπαιρνε η όλη εξέλιξη της Επανάστασης και να αναγκάσει τους τελευταίους Έλληνες που απόμειναν, να μην τουρκέψουν και να πολεμήσουν. "Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους". Αυτό το είπε και εννοούσε τον Νενέκο ο Κολοκοτρώνης.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ)!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου