Το κέντρο της Αθήνας είναι στην Ομόνοια και όχι στο Ωνάσειο

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθήσαμε χθες την εντυπωσιακή παρουσίαση του ιδρύματος Ωνάση για το κέντρο της Αθήνας. Για όσους δε γνωρίζουν το ίδρυμα κατέθεσε το… όραμά του για την ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας και προκήρυξε διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό με τον οποίο θα αλλάξει η όψη της Πανεπιστημίου, θα ξανα-αλλάξει σχήμα η Ομόνοια, θα φυτευτούν και μερικά δέντρα, θα υπάρξει κυκλοφοριακή αλλαγή κ.λπ.

Επαινετή η προσπάθεια, άλλωστε το ίδρυμα ανέλαβε να πληρώσει 25 εκατ. ευρώ για το διαγωνισμό και τις μελέτες ενώ το κράτος πρέπει να βρει καμιά 200αριά εκατ. για να κάνει τις παρεμβάσεις, αν ποτέ γίνουν αυτές.

Στην εκδήλωση παρ’ ολίγο να έχουμε μίνι υπουργικό συμβούλιο αφού βρέθηκε ο Παπαδήμος, ο Βορίδης, ο Αβραμόπουλος, ο Παπακωνσταντίνου, ο Οικονόμου κ.λπ. Φυσικά το παρών έδωσε και ο Αντώνης Σαμαράς ο οποίος μιλώντας είπε το αυτονόητο: Οτι πρέπει να φύγει η Αθήνα από τη μιζέρια που έχει βουτήξει τόσα χρόνια κι ότι δεν είναι μόνο η πρωτεύουσα αλλά και μεγάλες πόλεις της Ελλάδας που έχουν εγκαταλειφθεί.

Η δύναμη του Ιδρύματος Ωνάση είναι ασφαλώς μεγάλη, εξ’ ου και όλη αυτή η πολιτική πανστρατιά. Ακόμη και εκπρόσωπος του ΚΚΕ βρέθηκε στο… άνδρο του καπιταλισμού.

Ομως, έχουμε μια μεγάλη απορία, όπως και εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι κάτοικοι της πρωτεύουσας. Ολοι αυτοί οι μεγαλόσχημοι που βρέθηκαν στο Ωνάσειο, έχουν πάει ποτέ στο κέντρο της Αθήνας; Ειδικά τα τελευταία χρόνια όπου η περιοχή από το Σύνταγμα μέχρι την Ομόνοια είναι γκέτο;

Εχουν περπατήσει ποτέ μόλις πέσει ο ήλιος ή το πρωί που κάθε οικογένεια πάει στη δουλειά της ή τα παιδιά στο σχολείο;

Διότι είναι καλές οι μακέτες, τα όμορφα λόγια, τα οράματα, ο διάλογος για το τι πρέπει να γίνει. Ολα αυτά δεν κοστίζουν και πολλά. Αντιθέτως, δημιουργούν και άριστες δημόσιες σχέσεις. Οποιος ήταν χθες στην εκδήλωση θα καταλάβαινε για τι λέμε.

Η πραγματικότητα από τα οράματα, ωστόσο, απέχει όσο η πλατεία Βικτωρίας από την… πλατείας της Εκάλης. Και όλοι όσοι μαζεύτηκαν χθες πήγαν για να καταθέσουν τις απόψεις τους χωρίς να γνωρίζουν το πρόβλημα. Μάλιστα, ξεκινούν κι από την ανάποδη.

Πρώτα θα κάνουν πεζόδρομο την Πανεπιστημίου, θα φυτέψουν δέντρα, θα πρασινίσουν την πλατεία Ομονοίας και μετά θα αντιμετωπίσουν τα τεράστια προβλήματα του κέντρου;

Τους χιλιάδες παράνομους μετανάστες, τη βρομιά, την εγκατάλειψη, τα κτίρια που στοιβάζονται εκατοντάδες με ευθύνη και των ιδιοκτητών τους που τα νοικιάζουν με το κεφάλι στους αλλοδαπούς;

Δηλαδή θα κάνουν οι πολιτικοί μας προεκλογικές ή και μετεκλογικές αναπλάσεις της Αθήνας για να χαίρονται τη νέα εικόνα οι παράνομοι;

Μήπως θα πρέπει κάποιος να ρωτήσει όλους όσοι βρέθηκαν χθες στην εκδήλωση πόσο απέχει η Λ. Συγγρού από το γκέτο της Ομόνοιας; Στο πολυτελέστατο κτίριο του Ιδρύματος θα βρουν λύση για το πρόβλημα της Αθήνας; Είμαστε με τα καλά μας;

Ας καταθέσουν πρώτα τις προτάσεις τους:

• Για την ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών που στοιβάζονται στις γειτονιές της Αθήνας.
• Για την έκρηξη της εγκληματικότητας ως αποτέλεσμα αφενός της οικονομική κρίσης κι αφετέρου της παντελούς απουσίας ελέγχου για το ποιος είναι και τι. Κανείς δε γνωρίζει πόσες χιλιάδες νόμιμοι ή παράνομοι μετανάστες βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Αθήνα. Τι κάνουν όλοι αυτοί; Εργάζονται, κλέβουν, πεινάνε, έχουμε να κάνουμε με ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα του 21ου αιώνα;
• Για την ασχήμια αυτής της πόλης για την οποία δε δίνεται φράγκο για να καθαρίσει από τα σκουπίδια, να αναπλαστούν κτίρια – κοσμήματα, να δημιουργηθούν πεζοδρόμια ή πάρκα. Τα έφαγε όλα το Μνημόνιο κι εμείς συζητάμε για το πώς θα κάνουμε ελκυστική την πόλη. Χωρίς λεφτά μπορείς να φτιάξεις τίποτε;
• Για τις εκατοντάδες διαδηλώσεις και τα επεισόδια που συμβαίνουν κάθε χρόνο στο κέντρο. Εντάξει, άγια η απεργία, η διαμαρτυρία, η οργή. Ομως, δεν πάει άλλο με την απαξίωση του κέντρου. Κλείνουν ξενοδοχεία, μαγαζιά, γραφεία, φεύγουν μόνιμοι κάτοικοι, επιχειρηματίες ή τουρίστες ακριβώς γιατί το κέντρο της Αθήνας είναι αφιλόξενο, άγριο, επικίνδυνο, βρόμικο, απροσπέλαστο.

Επομένως, τα «μακέτα» στη Συγγρού είναι καλά και όμορφα. Παίζουν στις εφημερίδες, στα δελτία ειδήσεων, τα βλέπει ο κόσμος κι εντυπωσιάζεται. Από ουσία, όμως, τίποτε. Στην καλύτερη των περιπτώσεων γίνονται κάποια έργα (όπως αυτή η αθλιότητα στην Ομόνοια) κονομάνε πέντε – έξι μελετητές κι εργολάβοι αλλά η Αθήνα παραμένει άθλια.

Αντί λοιπόν να κάνουμε κοινωνικές εκδηλώσεις, δημόσιες σχέσεις, αγκαλιές και φωτογραφίες, διαπιστώσεις που τις έχουμε ξανακούσει χιλιάδες φορές, ας πάμε στην ουσία του προβλήματος. Διακομματική συμφωνία, όχι για την ανάπλαση του κέντρου αλλά για την αναγέννησή του. Με στοχευμένες πολιτικές που αφενός θα συγκρούονται με αριστερίστικες και δήθεν ανθρωπιστικές ιδέες για τους μετανάστες κι αφετέρου που δε θα χαϊδεύει τα ακροδεξιά αυτιά ορισμένων που έγιναν ξαφνικά υπερασπιστές της ελληνικότητάς μας.

Ας τα βάλουν όλα κάτω: Πρόβλημα πρώτο οι χιλιάδες ανεξέλεγκτοι μετανάστες. Πρόβλημα δεύτερο η έξαρση της παρανομίας από Ελληνες και ξένους και η έλλειψη αστυνόμευσης.

Πρόβλημα τρίτο η ασχήμια της Αθήνας και η εγκατάλειψή της. Πρόβλημα τέταρτο η μετατροπή του κέντρου σε πεδίο μάχης κάθε φορά που γίνεται και μια διαδήλωση.

Πρόβλημα πέμπτο και σοβαρότερο: Απουσία πολιτικής βούλησης από όλους τα τελευταία χρόνια. Ας ακούσει κανείς εκεί στη Συγγρού (από το Ωνάσειο ή απέναντι από τη Νέα Δημοκρατία) την κραυγή αγωνίας των κατοίκων του κέντρου της Αθήνας.

Αριστερός Ψάλτης