Του Κώστα Γιοβανόπουλου
Προσπαθώ πολλές μέρες τώρα να βρω ιστορικά προηγούμενα των ημερών που ζούμε οι Έλληνες. Οι ανάγκες αυτής της ξεχαρβαλωμένης κρατικής μας μηχανής μοιάζουν ίδιες με μιας όασης μετά τη λεηλασία, μια ρημαδιασμένη αποικία που την παρατούν οι κατακτητές της. Βρίσκω πως αφού μπόρεσε οΙωάννης Καποδίστριας να συστήσει κράτος στην από 4 αιώνες υπόδουλη γη, τότε εμείς δεν δικαιούμαστε να αποτύχουμε. Τα τρομοκρατικά τσιτάτα των σημερινών τοκογλύφων θα του ακούγονταν σαν ξεφωνητά παιδικής χαράς.
Πράγματι, μετά τη δικτατορία, η πολιτική μας κουλτούρα σταδιακά αυτοπυρπολήθηκε, σπανίζουν οι μπροστάρηδες που θα οιστρηλατήσουν το έθνος περήφανα. Ο μερικές φορές αυταρχικός κερκυραίος κόμης πίστευε πως ο Ελληνισμός θ' αναστηθεί μόνον αν παραμείνει ριζωμένος στις διαχρονικές αξίες, ιδίως μέσω του συνεχούς της γλώσσας. Ο Καποδίστριας διάβαζε καθημερινά την Καινή Διαθήκη κι αρχαίους συγγραφείς, είχε πάντα μαζί του την Πλατυτέρα, κι ας με λοιδορήσουν ως λαϊκιστή οι “πολυπολιτισμένοι”, να ακουστούν όμως ολόκληρες οι αλήθειες κάποτε, είχε Θεό.
Γνώριζε (διατελέσας συνυπουργός εξωτερικών της Ρωσίας) ότι μια μικρή χώρα οφείλει διαρκώς να επαναδιαπραγματεύεται σε όλους τους ορίζοντες, να ζητά τα πάντα για να κερδίζει όσα μπορεί. Αν σήμερα αναγνωρίζεται ως οραματιστής της ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι γιατί ταυτόχρονα α) καυγάδιζε με τους κατακτητές, β) έχτιζε φιλίες με τον τσάρο, και γ) αναδιοργάνωνε τα ελβετικά καντόνια. Στο πεδίο της αδίστακτης διπλωματίας ο ίδιος ο Κίσινγκερ παραδέχθηκε κάποτε πως υπάρχουν μόνο δύο ειδών πρόξενοι. Οι κυνικοί εκμεταλλευτές αλά Μέττερνιχ και οι πατριδολάτρες διεθνιστές τύπου Καποδίστρια.
Δεν ξέρω πόσο ξενόδουλοι είναι οι ανά τις εποχές Μαυροκορδάτοι, η Ιστορία μας όμως απέδειξε πως οι νίκες γράφονται από τους αμετανόητα ελληνόφρονες που δεν λυγούν. ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ ΔΕΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΑΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΟΠΟ. Έχοντας να διαλέξουμε ανάμεσα σε ένα αγύριστο πατριωτικό κεφάλι σαν του Καμμένου και τις εύκαμπτες μέσες των φοβικά άτολμων, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο επιλογής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου