8 χρόνια πέρασαν από την τραγωδία στα Τέμπη...

Το ημερολόγιο έδειχνε μια μέρα σαν κι αυτή, στις 13 Απριλίου του 2003, όταν η χώρα συγκλονίζεται στο άκουσμα της τραγικής είδησης.

21 νέα παιδιά χάνουν τη ζωή τους στο δρόμο, στο χειρότερο τροχαίο δυστύχημα που είχε γνωρίσει ποτέ ο τόπος.
Ήταν λίγο πριν τις 7:30 το απόγευμα της Κυριακής.
Τα παιδιά της πρώτης Λυκείου, από το Μακροχώρι Ημαθίας, επέστρεφαν στα σπίτια τους μετά την.... τριήμερη εκδρομή στην Αθήνα.
Εκεί κοντά στα Τέμπη όμως, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τα σπίτια τους, παραμόνευε ο θάνατος…
Το λεωφορείο στο οποίο επέβαιναν 49 μαθητές συγκρούστηκε με νταλίκα που «δίπλωσε» στο 386ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Λάρισας - Θεσσαλονίκης, στα Τέμπη.
Η νταλίκα - καρμανιόλα μετέφερε φορτίο με νοβοπάν και μελαμίνες. Σε μια από τις πιο επικίνδυνες στροφές του οδικού άξονα, το εμπόρευμα αποκολλάται από τη νταλίκα και σκορπάει το θάνατο: «θερίζει» όλη την αριστερή πλευρά του λεωφορείου και προκαλεί τον τραγικό χαμό 21 αθώων παιδικών ψυχών, καθώς και τον τραυματισμό πολλών ακόμα.
Δεκάδες φύλλα νοβοπάν είχαν μετατραπεί σε ξυράφια και είχαν «κόψει» το λεωφορείο στα δύο.
Στο σημείο της τραγωδίας εκτυλίσσονται σκηνές πρωτοφανούς φρίκης. Διαλυμένα καθίσματα, κομμένες λαμαρίνες, σπασμένα τζάμια, διαμελισμένα παιδικά κορμιά και φωνές τρόμου. Τέσσερα αγόρια καταφέρνουν να απεγκλωβιστούν από το λεωφορείο και να σπεύσουν για βοήθεια.
Σωστικά συνεργεία από τη Θεσσαλονίκη, τη Βέροια, την Κατερίνη και τη Λάρισα συνδράμουν άμεσα.
Οι νεκροί και οι τραυματίες μεταφέρονται στα νοσοκομεία της Λάρισας και της Κατερίνης. Εκεί θα παιχτεί ακόμα ένα δράμα. Στις 10.30 το βράδυ φτάνουν από τη Βέροια τα λεωφορεία με τους γονείς των παιδιών και ο θρήνος τους προκαλεί ανατριχίλα. Ρωτούν να μάθουν για τα παιδιά τους... Από το νοσοκομείο γίνονταν εκκλήσεις για φιάλες αίματος. Ποιος θα ξεχάσει τη συγκλονιστική σκηνή, όταν το προσωπικό του νοσοκομείου έριχνε νερό στην είσοδο του κτιρίου, για να ξεπλύνει το αίμα…
Το Μακροχώρι, αλλά και τα διπλανά χωριά, το Διαβατό, η Νέα Νικομήδεια και η Κουλούρα βυθίζονται σε ανείπωτο πένθος.
Χάνεται σε μια στιγμή μια ολόκληρη γενιά παιδιών, μια γενιά που δεν πρόλαβε να κάνει τα όνειρα της πραγματικότητα. Ένα κομμάτι από το μέλλον της περιοχής, ένα κομμάτι από το μέλλον της χώρας, «σβήνει» στα στενά των Τεμπών.
Τα ονόματα των παιδιών που δεν γύρισαν ποτέ από εκείνη την εκδρομή…
Ευαγγελία Θ. Γάτου, Ετών 16

Αναστασία Π. Παυλίδου , Ετών 16
Περιστερά Ι. Ουστά, Ετών 16
Γεωργία Δ. Τραπεζανλή, Ετών 16

Σταύρος Δ. Κανελλόπουλος , Ετών 15

Ηλίας Π. Τσολερίδης , Ετών 16

Παναγιώτης Κων. Μουρατίδης , Ετών 16

Ανδρέας Χ. Αθανασιάδης , Ετών 16

Χριστίνα Ε. Σταματέλλου , Ετών 16

Ιωάννης Κ. Τριανταφυλλίδης , Ετών 16

Βασίλειος Ν. Παπαδόπουλος , Ετών 16

Ευανθία Κ. Ψαλίδα ,Ετών 16

Δημήτριος Α. Κοσμίδης , Ετών 15

Κωνσταντίνος Α. Θαλαλαίος , Ετών 16
Γεσθιμανή Ζ. Σταφυλίδου, Ετών 16

Σάββας Λ. Παναγιωτίδης , Ετών 16

Αθανάσιος Μαρκανταράς , Ετών 16

Γιώργος Κ. Μήτσκας , Ετών 16

Ιωάννα Θ. Καστίδου , Ετών 16

Δημήτριος Θ. Σίγγας , Ετών 16

Ολγα Β. Αγγελίνα , Ετών 15


Η ετυμηγορία της Δικαιοσύνης
Τον Οκτώβριο του 2008 το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λάρισας έκρινε αθώο τον οδηγό του μοιραίου λεωφορείου Κ. Μ., που ήταν μεταξύ των τραυματιών.
Ένοχοι για ανθρωποκτονία εξ’ αμελείας κατά συρροή, σωματικές βλάβες κατά συρροή και διατάραξη της ασφάλειας συγκοινωνιών, κρίθηκαν ο Αθ. Σ., πρόεδρος της εταιρείας «Ακρίατας Α. Ε.» για λογαριασμό της οποίας μεταφέρονταν η ξυλεία στην νταλίκα, και η διευθύνουσα σύμβουλος Λ. Σ., οι οποίοι καταδικάστηκαν σε συνολική ποινή φυλάκισης 4 ετών, 11 μηνών και 15 ημερών έκαστος.
Για τους καταδικασθέντες, το δικαστήριο δέχθηκε τα ελαφρυντικά του προτέρου εντίμου βίου και ότι επιδίωξαν στη συνέχεια να άρουν τις συνέπειες των πράξεών τους (σ.σ.: η εταιρεία πλήρωσε συνολικά για αποζημιώσεις το ποσό των 8.500.000 ευρώ), ενώ η εισαγγελέας της έδρας απέρριψε το αίτημα αναστολής της ποινής και την μετέτρεψε προς 10 ευρώ ημερησίως.
Στο μεταξύ, 8 χρόνια μετά, ο οδηγός της μοιραίας νταλίκας που θέρισε 21 ζωές έχει βγει πια από τη φυλακή, ενώ άλλοι δύο καταδικασθέντες πρόκειται σύντομα να αφεθούν ελεύθεροι. "Δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη", δηλώνουν οι γονείς που έχασαν τα παιδιά τους στο δυστύχημα των Τεμπών, εκφράζοντας το κοινό αίσθημα.
Ποιος άλλωστε μπορεί να τους αδικήσει ;
Μια πλάκα προς τιμήν των θυμάτων, στο σημείου της μοιραίας σύγκρουσης, μένει να θυμίζει σε όλους τι συνέβη ένα απόγευμα Κυριακής, πριν από 8 ακριβώς χρόνια..
Όπως και μια πλατεία, λιτή κι απέριτη, στο Μακροχώρι. Μια πλατεία στην οποία τα παιδιά που "έφυγαν", θα μπορούν από κει πάνω να παίζουν ξέγνοιαστα...
Σήμερα, με αφορμή τη θύμηση του τραγικού συμβάντος στα Τέμπη, τα ερωτήματα παραμένουν...
Έχει άραγε αλλάξει κάτι ουσιαστικά ;Είναι πιο ασφαλείς οι ελληνικοί δρόμοι ; Έχουμε πλέον οδηγούς υπεύθυνους ;
Κάνει καλά τη δουλειά της η Ελληνική Αστυνομία και η Δικαιοσύνη ;
Σε μια χώρα που δυστυχώς ξεχνά γρήγορα, οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι δεδομένες...
Τα στοιχεία για τα τροχαία στη χώρα μας σοκάρουν:
Τα τροχαία δυστυχήματα αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου στις ηλικίες 18 έως 44 ετών, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Τα τελευταία 50 χρόνια η Ελλάδα έχει χάσει λόγω των θανάτων στην άσφαλτο μία μεγάλη πόλη, ενώ μετρά τραυματίες τόσους όσος ο πληθυσμός της Θεσσαλονίκης.
Από το 1965 μέχρι και το 2008, 150.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε τροχαίο, ενώ 1,5 εκατ. άνθρωποι τραυματίστηκαν.
Κάθε χρόνο η χώρα μετρά 3.650 νεκρούς, περισσότερους από 10.000 παραπληγικούς, 45.000 τραυματίες, ενώ περίπου 2.500 μικρά παιδιά συνεχίζουν τη ζωή τους με μόνιμες αναπηρίες.
Ουσιαστικά δηλαδή, βρισκόμαστε εν μέσω ενός ακήρυχτου πολέμου. Τα "πεδία των μαχών" είναι οι ελληνικοί δρόμοι.
Οι νεκροί δεν είναι όμως απλοί αριθμοί και στατιστικά. Από πίσω κρύβονται οικογένειες που ξεκληρίστηκαν και μανάδες που έθαψαν τα ίδια τους τα παιδιά...
Γιώργος Ζαλοκώστας
www.newsport.gr/