Μιλούσα σήμερα με δύο φίλους και μου έκαναν εντύπωση για εκ διαμέτρου αντίθετους λόγους οι απόψεις τους.
Ο ένας, μεγάλης ηλικίας, μου είπε : «ο σαμαράς θα χάσει γιατί δεν διόρισε κανένα μου παιδί πουθενά, ενώ διόριζε το περιβάλλον του πασόκους σε διάφορες θέσεις». Έσπευσε δε να προσθέσει πως «τα ίδια έκαναν και οι προκάτοχοί του στην νέα δημοκρατία», λέγοντάς σε όλους των «τοπικών» : «άσε να βάλουμε πράσινους για να δυναμώσουμε και μετά ότι θες» !
Η δεύτερη συνομιλήτρια μου εμπιστεύτηκε για καταστάσεις που είχε ζήσει προ πολλών ετών (κάπου στο 1988) σε κάποια ιδιωτική μεν, κρατικού υπόβαθρου δε εταιρεία όπου τις αποδείξεις πληρωμής – εξόδων που πέρναγαν από τα χέρια της το (επί παραδείγματι) ποσό των 1.200 δραχμών καταχωρείτο ως 12.000 στα βιβλία, των 500 δραχμών, ως 5.000 και ούτω καθεξής.
Συμπλήρωσε δε πως όταν ήλθε στην Αθήνα και επιχείρησε να καταγγείλει το
θέμα στον Πρόεδρο της εταιρείας, συμπτωματικά μετά από 3 μέρες απολύθηκε, ενώ δέχθηκε και παραινέσεις ο σύζυγός της (που επίσης εργαζόταν στην ίδια εταιρεία) να μη μιλήσει για το καλό της θέσης που είχε. Μ΄ όλης της παραίνεσης να μη στραφούν νομικά κατά της εταιρείας και κατά των όσων γίνονταν στον χώρο εργασίας τους, 3 μήνες αργότερα απολύθηκε και ο ίδιος. Τέλος μου είπε πως από τους συναδέλφους τους και από τους συνδικαλιστικούς τους φορείς, το ζευγάρι, δεν βρήκαν καμία υποστήριξη μιας και φοβόνταν μήπως και χάσουν και αυτοί τις εργασίες τους.
Ομολογώ πως αυτή η δεύτερη περίπτωση δεν μου έκανε την παραμικρή εντύπωση μιας και τα έχω ζήσει και εγώ προσωπικά και κράτησα από την συνομιλήτριά μου την κουβέντα της : «δεν μετανιώσαμε -οικογενειακά- ποτέ που καταγγείλαμε ότι γινόταν και που σταθήκαμε απέναντι σε λοβιτούρες και αλητείες και ας χάσαμε την εργασία μας».
Μάλιστα πριν χωρίσουμε από την συνάντηση, μου λέει : «Γιώργη δεν είμαστε λίγοι όπως πάνε να μας πείσουν μερικά λαμόγια, απλά οι … άλλοι έχουν στα χέρια τους πολιτική δύναμη, εξουσία και πλάτες …»
Επιστρέφοντας στο πρώτο εκ των ακουσμάτων και συγκρίνοντας μεταξύ Ελλήνων και … Ελλήνων κατασταλάζω πως τελικά αυτή η παλαιά γενιά (βλέπε των 65άρηδων Μαΐων) καθώς και των νεώτερων … υπέργηρων των 35 Μαΐων (που εμφανίζονται σήμερα ως … σωτήρες πίσω από τις φούστες γνωστών οικονομικών εγκληματιών κατά της Πατρίδας) είναι ο μεγάλος μπελάς, καθώς ακόμη και σήμερα ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ !!!! Δεν έχει καταλάβει τίποτα !!!
Η λαμογιά είναι ο θανατηφόρος ιός που η μεταδοτικότητά του προκάλεσε την οργή των νέων που όντας σε ποσοστό άνω του 50% άνεργοι, βλέπουν τους πάντες γύρω τους ως εχθρούς και κυρίως ως μιάσματα. Και ειδικά όταν πας να τους πεις πως «πολιτική» δεν είναι οι … πολιτικοί που έφαγαν – πούλησαν – έκλεψαν – ξεπούλησαν ένα Έθνος, αλλά η τέχνη του να συμβιώνεις, να οφείλεις αλλά και να απαιτείς από τον περίγυρό σου. Σε τοπικό και σε διεθνές επίπεδο.
Υ.γ. ας προβληματιστούμε λίγο για τις ηλικίες της νέας γενιάς «τρομοκρατών» που δεν ξεπερνά τα 22-24 έτη και ας σκεφτούμε καλά το τι μέλλει γενέσθαι στην Χώρα σε 5-10 χρόνια αν αφήσουμε την πόλωση και την ένταση που καλλιεργούν αλήτες, να κυριαρχήσει.
Και κάτι ακόμη. Ας αφήσουμε ένα … μικρό περιθώριο μήπως και ότι έγινε στην Γαλλία, έγινε από «χρήσιμους ηλίθιους» έτσι ώστε να … έλθει στους δρόμους ο στρατός και η αστυνομοκρατία, χωρίς να ξεχνάμε πως κανείς μας δεν δικαιούται να περιπαίζει τα πιστεύω του άλλου, καθώς άλλο η Ελευθερία και άλλο η Ελευθεριότητα.
«Του άλλου» ειδικά αυτού που δεν έχει τίποτα να χάσει λόγω αφόρητης και σκληρής φτώχειας και ένδειας σε κάθε επίπεδο, μιας και -ενδεχομένως- να βρεθεί … κάποιος που θα του … τάξει ρύζι και χαρές στους ουρανούς και θα τον χρησιμοποιήσει ως εργαλείο μόχλευσης Νέας Τάξης Πραγμάτων (Ν.Τ.Π.). Η μετριοπάθεια σε ορισμένους τομείς πάντα αποφέρει όταν το υπόβαθρο είναι ικανό να επαρκές για να την χειριστεί.
Ομόνοια και σύνταξη όλων μας γύρω από Αρχές, Ηθική και Αξιοπρέπεια, ΑΠΕΝΑΝΤΙ σε όσους πήραν μίζες και θέλουν εναγωνίως να επανεκλεγούν σκεπτόμενοι πως είναι -ίσως- η τελευταία ευκαιρία να τελειώνουμε με μισαλλόδοξους, τιποτένιους και προβοκάτορες.
Γιώργος Θ. Κανελλάκης
Η δεύτερη συνομιλήτρια μου εμπιστεύτηκε για καταστάσεις που είχε ζήσει προ πολλών ετών (κάπου στο 1988) σε κάποια ιδιωτική μεν, κρατικού υπόβαθρου δε εταιρεία όπου τις αποδείξεις πληρωμής – εξόδων που πέρναγαν από τα χέρια της το (επί παραδείγματι) ποσό των 1.200 δραχμών καταχωρείτο ως 12.000 στα βιβλία, των 500 δραχμών, ως 5.000 και ούτω καθεξής.
θέμα στον Πρόεδρο της εταιρείας, συμπτωματικά μετά από 3 μέρες απολύθηκε, ενώ δέχθηκε και παραινέσεις ο σύζυγός της (που επίσης εργαζόταν στην ίδια εταιρεία) να μη μιλήσει για το καλό της θέσης που είχε. Μ΄ όλης της παραίνεσης να μη στραφούν νομικά κατά της εταιρείας και κατά των όσων γίνονταν στον χώρο εργασίας τους, 3 μήνες αργότερα απολύθηκε και ο ίδιος. Τέλος μου είπε πως από τους συναδέλφους τους και από τους συνδικαλιστικούς τους φορείς, το ζευγάρι, δεν βρήκαν καμία υποστήριξη μιας και φοβόνταν μήπως και χάσουν και αυτοί τις εργασίες τους.
Η λαμογιά είναι ο θανατηφόρος ιός που η μεταδοτικότητά του προκάλεσε την οργή των νέων που όντας σε ποσοστό άνω του 50% άνεργοι, βλέπουν τους πάντες γύρω τους ως εχθρούς και κυρίως ως μιάσματα. Και ειδικά όταν πας να τους πεις πως «πολιτική» δεν είναι οι … πολιτικοί που έφαγαν – πούλησαν – έκλεψαν – ξεπούλησαν ένα Έθνος, αλλά η τέχνη του να συμβιώνεις, να οφείλεις αλλά και να απαιτείς από τον περίγυρό σου. Σε τοπικό και σε διεθνές επίπεδο.
«Του άλλου» ειδικά αυτού που δεν έχει τίποτα να χάσει λόγω αφόρητης και σκληρής φτώχειας και ένδειας σε κάθε επίπεδο, μιας και -ενδεχομένως- να βρεθεί … κάποιος που θα του … τάξει ρύζι και χαρές στους ουρανούς και θα τον χρησιμοποιήσει ως εργαλείο μόχλευσης Νέας Τάξης Πραγμάτων (Ν.Τ.Π.). Η μετριοπάθεια σε ορισμένους τομείς πάντα αποφέρει όταν το υπόβαθρο είναι ικανό να επαρκές για να την χειριστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου