« Εδώ Πολυτεχνείο» ακούστηκε τον Νοέμβριο του 1973 και κάπου εκεί είχαμε τα γεννητούρια του «μορφώματος», «Μεταπολίτευση». Τέσσερες δεκαετίες αργότερα, στις 25 του Γενάρη 2015 μπαίνουμε στην απαρχή του τέλους και αυτής της περιόδου της Ιστορίας μας, όπου όλοι εμείς οι Έλληνες είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε τον μύθο μας, άσχετα αν αυτός ήταν από ψέμα και απάτη πλασμένος ή μέσα στο βούρκο της διαφθοράς και της προδοσίας, με την πάροδο των χρόνων, βουτηγμένος.
Εμείς ο άθλιος λαός των ξεπεσμένων, που μόλις τώρα βιώνει το ζενίθ της παρακμής του, ήμασταν θεατές της φαρσοκομωδίας, «βουλευτικές εκλογές Ι» 2015, όπου πολλοί κομπάρσοι της πολιτικής προσπάθησαν ανεπιτυχώς να πρωταγωνιστήσουν ως Πινόκιο ή ως βαρώνος φον Μυνχάουζεν. Πάλι δεν τα κατάφεραν να πείσουν, ούτε και σαν «παραμυθάδες», αν και όλοι τους επιδιώκουν να αναδειχθούν σε «ήρωες», που θα πρωταγωνιστήσουν σ’ ένα δήθεν καλύτερο αύριο που ίσως, κάποτε, μας ξημερώσει.
Ήταν οι εκλογές της μούγγας και της συναλλαγής, όπου ίσχυε απαγορευτικό για κάθε αναφορά στην ουσία των προβλημάτων της καθημερινότητας. Όπως ο διάβολος το λιβάνι, έτσι ακριβώς απέφυγαν και οι πολιτικοί απατεώνες να μας πουν την αλήθεια.
Μοιράστηκαν αφενός υποσχέσεις στους πεινασμένους για χαρτζηλίκια, ελεημοσύνες και παροχές δωρεάν συσσιτίων, ασπιρίνης και κιλοβατώρων, εφ’ όσον αυτοί βέβαια αποκαλυφτούν και στην κάλπη ... ως ημέτεροι και αφετέρου, καταχωνιάστηκαν όλα τ’ άλλα κάτω από το «χαλί» της απόλυτης σιωπής!
Δεν βγήκε τσιμουδιά για τα εθνικά θέματα, την Ελληνική γενοκτονία, την ξένη κατοχή, το ξέφραγο αμπέλι η «Ελλάς», την διαρκή παραβίαση του συντάγματος, τους θεσμούς που έπαψαν να υπάρχουν ή για την ποινικοποίηση της φτώχειας. Δεν ειπώθηκε κουβέντα για την τιμωρία των υπευθύνων κλεφτών και επιόρκων, για την επιστροφή των κλεμμένων, την εύρεση κεφαλαίων, τις νέες θέσεις εργασίας, τα θεμελιώδη δικαιώματα του πολίτη, την κατάργηση της παραπαιδείας, το έντιμο φορολογικό σύστημα ή για το κράτος της ανθρωπιάς και του δικαίου.
Μας κτύπησαν την πόρτα οι ξετσίπωτοι και ζήτησαν επ’ ονόματι κάποιας ανώνυμης ελπίδας και με το «έτσι θέλω» των περασμένων καιρών, να τους εμπιστευτούμε τα παιδιά, το αύριο και τις ζωές μας. Μας βλέπουν ως ανάξιους, άχρηστους, αμόρφωτους και ανίκανους και θεωρούν ότι δεν αξίζει να αποκτήσουμε όραμα, πρόγραμμα, όνειρο ή έστω την χαρά του χαμόγελου.
Ήρθαν πάλι με το δισάκι τους γεμάτο εκβιασμούς, απειλές, ψέματα και έσπειραν γύρω τους τον τρόμο. Επέτρεψαν στο παρελθόν του εθνικού διχασμού να ξαναζωντανέψει προκειμένου να αποκρύψουν την έλλειψη σχεδίου και ιδεών για την διαμόρφωση του μέλλοντος. Έστησαν φράκτες, καμωμένους από μίσος και φθόνο, για να διαιρέσουν οικογένειες και κοινωνία σε φατρίες, μόνο και μόνο για να αρπάξουν αυτή την μία ψήφο μας, αν και γνωρίζουν ότι, για πολλούς από εμάς, αυτή συνδέεται με την πίστη στην ελπίδα που απέμεινε, το τελευταίο αποκούμπι που μας κρατεί ακόμη ζωντανούς.
Βάζουμε τέρμα στην πίστωση που είχαν και τους ζητάμε πίσω τα κλεμμένα, τα δανεικά και τα αγύριστα της ζωής. Μέσα στις καρδιές μας κρατάμε ακόμη την ελπίδα ζωντανή, στην δε ψυχή τη γενναιότητα της νιότης μας και στα χέρια μας το σθένος για να κουμαντάρουμε το τιμόνι της ζωής. Τέλειωσε και η πίστωση χρόνου για τις συνειδήσεις μας. Ήρθε η ώρα που πρέπει να πέσει η αυλαία και οι καμπάνες να αναγγείλουν την ανάσταση της πατρίδας. Μαζί με το κλείσιμο της κάλπης και την καταμέτρηση των ψήφων, αρχίζει και η αντίστροφη μέτρηση.
Μπαίνει «τέλος» στο καθεστώς της σήψης, της παρανομίας, της μετριότητας και του παραλόγου. Ξεκινά μια νέα εποχή που θα βασίζεται σε αξίες και σε αρχές, σε θεσμούς και σε νόμους, όπου ένα ισχυρό και ανθρώπινο κράτος δικαίου θα έχει σαν αποκλειστικό στόχο το σεβασμό και την προστασία κάθε πολίτη.
Ας μας ενώνει ότι μας χώριζε και καλή λευτεριά!
Νέα Φιλική Εταιρεία,
.... η Ελληνική συνιστώσα της κοινωνίας.
Η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνο με αναφορά στο συγγραφέα και στο ιστολόγιο:
www.nea-filiki-eteria.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου